Svi gradovi sveta

Rio de Žaneiro










Rio de Žaneiro (Rio de Janeiro - Januarska reka na portugalskom) je ime grada u istoimenoj državi u jugoistočnom Brazilu. Rio de Žaneiro je bivši glavni grad Brazila i Portugalskog carstva. Danas broji oko 6 miliona stanovnika, a sa okolnim naseljima skoro dva puta više. Zauzima površinu od 1.180 km². Rio je drugi po veličini najveći grad u Brazilu sa strane obale Atlantskog okeana, udaljen oko 320 km od Sao Paula (petog najvećeg grada u svetu). Mešavina okeana, planina i tropskog drveća daje Riju izgled jednog od najlepših gradova na svetu. Brazilci Rio zovu Cidade Maravilhosa ili Čudesni grad, a ljude iz Rio de Žaneira zovu Karioke.
Prelepo prirodno okruženje, karneval, samba i plaže kao što su Kopakabana, Ipanema i Leblon su ono po čemu se prepoznaje ovaj divan grad. Fenomenalan pogled na grad s brda Pão de Açúcar (Glava šećera) je jedna od glavnih atrakcija ovog čudesnog grada. Rio je i grad zadivljujuće arhitekture i brojnih muzeja. Grad ima 23 peščane plaže, koje se skoro bez prekida pružaju u ukupnoj dužini od 73 km. Rio de Žaneiro, jedno od najgušće naseljenih mesta na svetu, smešten između tropskih kišnih šuma i mora, prepun je života, muzike i radosti.Zvanično, grad je osnovao 1. marta 1565 godine portugalski vitez, bratić tadašnjeg generalnog guvernera Brazila, Estácio de Sá. Prvobitni naziv grada je bio São Sebastião do Rio de Janeiro (Sveti Sebastijan Januarske Rijeke), u čast portugalskom kralju Sebastijanu I. Početkom 20. veka, grad je bio uglavnom ograničen na područje današnjeg istorijskog centra na samim ustima zaliva Guanabara. Prirodne lepote plaže u kombinaciji sa luksuzom i stilom Kopakabana Palas hotela, pomogao je Riju da stekne reputaciju grada.
Grad je podeljen na:
• Istorijski centar (Centro);
• Južna zona - turistička zona, sa poznatim plažama;
• Severna zona - industrijska zona;
• Zapadna zona sa novim distriktom Barra da Tijuca.
Centar ili Centro predstavlja istorijski centar grada. Tu se nalaze mnoge istorijske crkve, uključujući i katedralu Kandelarija, kao i Gradsko Pozorište i nekoliko muzeja. Centar je i dalje poslovno srce grada.
Južna zona se sastoji od nekoliko četvrti, među kojima su Sao Konrado, Leblon, Ipanema, Arpoador, Kopakabana i Leme, koji čine najpoznatiju obalnu liniju u Riju. Kopakabana je osim plaže poznata i po najspektakularnijem dočeku nove godine, gde više od dva miliona ljudi slavi novu godinu na pesku i gleda novogodišnji vatromet. Severno od Lemea, nalazi se četvrt Urka i brdo Šećerna Glava ('Pão de Açúcar') do čijeg vrha se može doći žičarom sa plaže Praja Vermelja. Šuma Tižuka (Floresta da Tijuca), koja se nalazi u južnoj zoni Rija, je druga po veličini, šuma u urbanoj sredini.
U severnoj zoni se nalazi stadion Marakana, nekada najveći fudbalski stadion. Osim Marakane, u severnoj zoni Rija se nalaze i Manguinjos-biomedicinski institut u obliku mavarskog dvorca, objekat Quinta da Boa Vista i stara imperijalna palata Paso u kojoj se sada nalazi Brazilski Nacionalni Muzej. U severnoj zoni se nalazi i međunarodni aerodrom Antônio Carlos Jobim, kao i glavni studentski kampus Federalnog Univerziteta Rio de Žaneiro, na ostrvu Fundao. Osim ostrva Fundao i ostrvo Governador se nalazi u severnoj zoni.
Zapadna zona je najudaljenija od centra grada. Uključuje četvrti Bara da Tižuka, Jacarepaguá, Recreio dos Bandeirantes, Vargem Grande, Campo Grande, Santa Cruz i Bangu. Četvrti u ovoj zoni najbolje otkrivaju međusobne socijalne razlike klasa građana u Brazilu. Zapadno od starih četvrti ove zone je Bara da Tižuka, koja je trenutno deo koji se najviše gradi, zbog činjenice da su troškovi zemlje i gradnje najniži u čitavom Riju, a nije zanemarljiva ni činjenica da je četvrt na obali. Ovo privlači ne samo srednju, nego i višu klasu koja za sobom povlači i luksuz, šoping centre i jednu dozu ležernosti. Plaže Bara da Tižuke postaju sve popularnije i samim tim donose veći profit gradu. Sve ovo predstavlja Baru u budućnosti, kao poseban grad.
Prva asocijacija na ovaj grad su Karneval i povorke lepotica koje plešu u ritmu sambe. Čuveni Karneval traje od 17. do 20. februara. Ako imate sreće ili ste tada planirali posetu Riju, videćete povorke predivno kostimiranog naroda koji se zabavlja uz muziku duž celog grada. Ovo je nešto što svakako ne treba propustiti i treba doživeti barem jednom u životu. Drugi sličan događaj, koji okuplja mnoštvo sveta, dešava se u novogodišnjoj noći, kada se lokalno stanovništvo obučeno u belu odeću okuplja na plažama. Uz svetlost sveća, muziku i igru u more se bacaju cveće i drugi darovi, dok se masa moli boginji mora Yemanjá.
Rio de Žaneiro živi cele godine. Ipak, ako planitrate dolazak u ovaj grad, najbolje vreme da to učinite je vreme Karnevala. Karneval u Riju je svakako najpoznatiji na svetu i svake godine privuče preko dva miliona turista. Dođite nekoliko dana ranije, a odlazak planirajte nekoliko dana posle Karnevala, kako biste mogli da vidite i neke druge stvari u gradu. Najtopliji periodi su od januara do marta, a kišni period traje tokom decembra. Temperature su najprijatnije za vreme brazilske zime (od marta do decembra).
Najpoznatija atrakcija i zaštitni znak grada je statua Isusa, poznata kao statua Hrista Spasa (Cristo Redentor) na brdu Korkovadu. Tu su i brdo Šećerna Glava sa žičarom koja ide do njegovog vrha, zatim Sambodrom - mesto gde se održava glavna karnevalska parada, kao i stadion Marakana, jedan od najvećih u svetu. Rio takođe poseduje i dve najveće šume u urbanom području, Pedra Branka (Floresta de Pedra Branca) i Tižuka (Floresta da Tijuca).


Rio de Žaneiro je po mnogima najlepši grad na svetu. Ova konstatacija se uglavnom ne odnosi na arhitektonska obeležja, već na izuzetan položaj izmedju planina i okeana sa brojnim zalivima i plažama, prijatnu klimu i opušteni način života. Ono na šta treba posebno da obratite pažnju je to da nipošto ne idete sami u favele, gde vladaju lokalne bande i gde uopšte niste sigurni. Ne lutajte sami plažama noću, držite se proverenih mesta. I obavezno naučite poneku reč na portugalskom. Lokalno stanovništvo, kao i većina osoblja po restoranima i hotelima, teško se sporazumeva na bilo kom drugom jeziku. Bez obzira na sve to, Rio je grad koji vas svojom lepotom ostavi bez teksta i u koji bi ste se rado vratili, pogotovo za vreme karnevala...

HEIDELBERG









Najstariji univerzitet u Heidelbergu

Heidelberg je grad u Nemačkoj, u pokrajini Baden-Virtemberg. Predivan pejzaž Švarcvalda na zapadu,
zatalasana brda Bavarije, doline reka Dunava i Rajne u Alpskom pejzažu, sve to čini ovu zemlju prepunu prirodnih lepota. Kada se svemu tome doda privlačnost Minhena, kao i prelepih gradova Augsburga, Wurtzburga, Heidelberga i Bamberga, lako je zaključiti zašto je ovaj region toliko popularan. Heidelberg se nalazi na reci Nekar, na pola puta između Frankfurta i Štutgarta. Ima 140 hiljada stanovnika (zabeleženo 2005. godine). Inače je stari grad, i prvi put se pominje 1196. godine, u doslovnom prevodu znači "brdo borovnica". Iznad starog dela hajdelberškog grada uzdiže se veliki stari zamak, izgrađen 1544. godine, napravljen kao tvrđava, koja je u XVI veku pretvorena u zamak. Zapaljen je od strane Francuza u ratu 1683. godine i nakon toga ubrzo i obnovljen. Ali, ponovo je izgoreo 1764. godine i napušten od strane princa-elektora. Kasnije nije obnavljan, već je građa razvlačena, da bi 1800. godine bio delimično konzerviran. Upravo zbog toga što je prošao kroz mnoga razdoblja, mešavina je raznih građevinskih stilova - romantizma, baroka i gotike. Brdoviti Heidelberg sa prelepim kamenim zgradama i odličnim pogledima na okolne pejzaže je mesto koje posetioce ostavlja bez daha, poznat je još i kao "grad romantike" i "studentski grad".

Jedan je od najstarijih gradova Nemačke (devet vekova), grad zamkova, starih, autentičnih kuća, univerziteta i biblioteke. U njemu su mnogi nemački umetnici stvarali svoja vrhunska dela, Gete posebno.
Kao najstariji univerzitetski grad u Nemačkoj, Heidelberg se ubraja među najuglednije naučnoistraživačke centre u svetu. Grad u romantičnoj dolini Rajna-Nekar, odigrao je važnu ulogu u kulturnoj i intelektualnoj istoriji Nemačke. Sa svojih 140 hiljada stanovnika, od kojih su 30 hiljada studenti iz celog sveta (najpoželjnije im je tržiste Japan, USA, Canada...), a 15 procenata čine stranci, Hajdelberg je grad mladih sa živom međunarodnom atmosferom, mnoštvom restorana, kafea, pozorišta, koncerata, festivala, istorijskih građevina, muzeja, umetničkih galerija. Idealan je za studente koji za kratko vreme žele da upoznaju kulturnu prošlost i sadašnjost zemlje, ljude i njihov način života. U svetu je dosta poznat i nudi mnogo vrsta turizma, gradski, obrazovni, poslovni, kongresni, kulturni...
Takođe je poznat po univerzitetu Heidelberg, koji je najstariji univerzitet u Nemačkoj, a treći po starosti u Evropi, posle Beča i Praga. Univerzitet je osnovan 1386. godine, i na njemu je studirala prva generacija Srba, koji su bili poslati na školovanje u zapadnu Evropu: Kosta Cukić, Jovan Ristić, Jevrem Grujić, Ljubomir Kaljević, Sima Trojanović, Vladimir Jakšić, Ljubomir Nenadović, Svetozar Marković, Dimitrije Matić, Aćim Čumić i Tatomir Anđelić.

U glavnoj ulici Hauptstrasse, nalazi se Hotel Ritter, koji je zaista jedna prelepa zgrada, ali ne baš, da se zagledate u nju, na način kako samo hrpa Japanaca to ume, pitala sam se uvek, zašto tako zure u taj hotel? Međutim, u istoriji Heidelberga bila su dva velika požara, prvi koji nije razorio grad jako, a drugi koji je razorio svaku zgradu i kuću u Heidelbergu osim te kuće koja je kasnije postala Hotel, a danas, izgleda ovako.

Kroz istoriju Heidelberga prošle su mnoge poznate osobe, kao što su: Wolgang Amadeus Mozzart koji je krenuo na svoju prvu turneju 1763. godine, iz rodnog Salcburga. Put je prvo vodio u Minhen, zatim Augzburg, Ulm, Ludvigzburg, Bruksal, Švecingen, Manhajm, Vorms, Majnc,Frankfurt i Hajdelberg u kome je svirao u crkvi "Heiliggeistkirche" koja je i dan danas po tome vrlo poznata. Tu je Mocarta slušao četrnaestogodišnji Gete.

Zatim je Friedrich Holderlin napisao poznatu odu ''Heidelberg'', ali najpoznatije od svega je opereta ''The student prince'' - prica o studentskom životu u Heidelbergu, čak je i danas poznata u Americi, ali i u većini država sveta. U Americi se o tome napravio i film, jedn od prvih filmova u boji sa glasom Maria Lanze, ja iskreno za njega nisam čula, ali neka starija generacija verovatno je čula.
Heidelberg je poznat po velikom broju muzeja i ima svoju Opera Haus. Mnoštvo festivala, jedan od mojih favorira je tradicionalni "srednjovekovni" festival koji se održava u čast hajdelberškog zamka, zatim,
"Međunarodni filmski festival" jedan je od najpriznatijih i najboljih festivala autorskog filma u svetu, i sigurno bez premca u evropskim okvirima. Svoje prve nagrade u karijeri, u prošlosti, su upravo na ovom festivalu osvajali najveći reditelji današnjice kao što su Žan-Lik Godar, Fransoa Trifo, Rajner Verner Fasbinder, Vim Venders, Džim Džarmuš i mnogi drugi. Svi do jednog pre toga nisu bili poznati jer festival od samog nastanka 1951. godine prikazuje isključivo filmove nepoznatih autora ili autora debitanata. To je koncept samog festivala i po tome je on posebno prepoznatljiv i jedinstven među hiljadama drugih širom sveta, a kada jedan festival uspeva da decenijama zadrži svoju originalnost, onda i nagrade koje dodeljuje uvek imaju posebnui značaj.

London











London je najveći grad i prestonica Ujedinjenog Kraljevstva, drugi najveći grad u Evropi posle Moskve, sa 7.172.091 stanovnika po poslednjem popisu, 2001. godine. Leži na obalama Temze u jugoistočnoj Engleskoj. Zahvaljujući plimi, iako udaljen 70 km od mora, razvio se u veliku luku (po prometu četvrta u svetu), opremljenu najsavremenijim uređajima za plovidbu, utovar i istovar robe. Ovaj grad je saobraćajno, trgovačko, industrijsko i kulturno središte. U njemu se nalaze brojne kulturno-istorijske znamenitosti kao što su (Parlament, Tauer, Tauerbridž, katedrala Sv. Pavla, Vestminsterska opatija, Tejt galerije, Nacionalna galerija, Britanski muzej, Univerzitet, Biblioteka i dr.). Bankarsko je središte svetskog značaja i središte znamenitih međunarodnih događaja. Takođe predstavlja sedište Komonvelta. Raznovrsna industrija (daje 25 % ukupnih proizvoda Vel. Britanije).Grad Londinium osnovali su Rimljani oko 50. godine posle Hrista i iako nema dokaza o postojanju naselja pre toga, veruje se da naziv potiče iz perioda pre dolaska Rimljana.London, prestonica kraljevstva Eseksa, najveći značaj dobija u doba Alfreda Velikog. Godine 1191. dobija samoupravu. Otada će politički i ekonomski značaj Londona neprestano rasti, uprkos velikom požaru iz 1666 godine. U XIX veku prerasta u svetsku metropolu u kojoj su sklapani mnogobrojni međunarodni ugovori i održavane mnogobrojne konferencije. Teško je stradao od bombardovanja u Drugom svetskom ratu. Budući da je područje Londona naseljeno već oko dva milenijuma teško je precizno definisati dokle se on zapravo proteže. Istorijski centar Londona je njegov veoma mali deo koji nosi ime Grad London (City of London). Administrativno govoreći, Grad London zapravo i jeste grad koji čak ima i sopstvene policijske snage nezavisne od Metropolitan Policije. Ostatak Londona je administrativno podeljen u 32 opštine (municipalities) od kojih jedna ima status grada i to je Grad Vestminster (City of Westminster). Bitno je naglasiti da status grada dodeljuje monarh, te da je ovo više tradicionalna počast nego što je suštinski iskaz autonomije neke zajednice.Konkretnije, za geografsku definiciju Londona kao grada se često koristi termin Širi London. Širi London je ujedno i najviši administrativni stepen londonske autonomije i čini jednu od 9 regija Engleske.Iako nezvanično, opšte-prihvaćena granica Šireg Londona (koji postaje sinoniman sa Londonom) je kružni M25 autoput koji sa svih strana opkružuje grad. Centar Londona su prvi put obeležili Rimljani Londonskim kamenom. Uzima se da je današnji centar blizu Čering Krosa.Interesantna je i činjenica da je London, budući da Britanija nema strog pisani Ustav, zapravo samo de fakto prestonica jer to nigde nije ozvaničeno u strogoj formi.Geografijom Londona u najvećoj meri dominira reka Temza. Istorijski gledano, prva naselja u ovom području nastala su upravo oko Temze, da bi se vremenom širila i međusobno spajala. Budući da je London relativno ravan, sa manjim brojem brda zanemarljive visine koji nisu ometali njegov razvoj, on je danas, grubo rečeno, kružnog oblika.Sama Temza intenzivno meandrira prolazeći kroz London. Razvitkom grada i izgled Temze se menjao. Ona je nekad bila plitka i znatno šira, često je plavila okolno zemljište koje je bilo pretežno močvarnih karakteristika. Međutim, intenzivna regulacija njenog toka izgradnjom nasipa i brana je u velikoj meri izmenila Temzu. Većina njenih pritoka u području Londona su danas podzemne. Temza je i plimska reka (zahvaljujući čemu se London i razvio kao velika luka) gotovo celom dužinom njenog toka kroz London, tačnije od Kingstona na Temzi (Kingston upon Thames) pa nizvodno. Varijacije u nivou reke su velike i dostižu i par metara. London je pre izgradnje Barijere na Temzi (Thames Barrier) imao velikih i čestih problema sa poplavama. Njenom izgradnjom problem je trenutno rešen, ali se očekuje da će se u budućnosti javiti potreba za većom barijerom nizvodnije. Temza je plovna najvećim delom svoga toka kroz London. London ima umerenu klimu. Padavine su podjednako raspoređene, tako da mesečna količina kiše ne varira previše u toku godine. Najveće količine padavina se izlučuju između oktobra (57 mm) i decembra (57 mm) dok je februar najsuvlji mesec (36 mm). U proseku, London ima 145 dana sa padavinama u toku godine. Sneg je retkost, kratko se zadržava i pokrivač ne prelazi dubinu od par centimetara. Ovome doprinosi i činjenica da London ima mikroklimu zbog koje je i do 5°C topliji od svog okruženja. Temperature su umerene, retko padaju ispod nule i prelaze 30°C. Najviša temperatura zabeležena u Londonu je 38,1°C.Izvršna vlast u Londonu je podeljena između Uprave Šireg Londona (en. Greater London Authority) i opštinskih samouprava.Uprava Šireg Londona je odgovarna za strateško planiranje, ekonomski razvoj, policiju, protivpožarnu zaštitu i transport na nivou celog Šireg Londona. Na čelu Uprave nalazi se gradonačelnik koji ima izvršnu vlast i široku slobodu delovanja. Bira se direktno na izborima. Drugi deo Uprave čini Skupština čija je uloga pretežno nadzorna i konsultativna. Skupština ima moć da dvotrećinskom većinom odbije gradonačelnikov predlog budžeta. Uprava Šireg Londona je novijeg datuma i osnovan je 2000. Zamenio je raniji organ - Savet Šireg Londona. Boris Džonson je trenutni gradonačelnik.Opštinske samouprave su zadužene za sve ostale aspekte upravljanja. Izuzetak je zdravstvo kojim se upravlja sa nacionalnog nivoa. Opštinskih samouprava ima 32. Gradom London, koji uživa tradicionalan stepen autonomije, upravlja Korporacija Londona i Lord gradonačelnik. U skladu sa tim, Grad London ima sopstvenu policiju koja nije pod kontrolom Uprave Šireg Londona odnosno nije deo Metropolitan Policije.Za London je britanskom Parlamentu rezervisano 74 poslaničkih mesta.Populacija Londona se od osnivanja grada stalno povećava. Ovaj trend je bio naročito izražen za vreme i posle industrijskih revolucija. London je do 1925. godine bio grad sa najbrojnijim stanovništvom da bi ga prestigao Njujork. Današnjih 7.429.200 stanovnika (2004.) čine London drugim najnaseljenijim gradom Evrope i prvim EU.Stanovništvo Londona je veoma raznovrsno u rasnom, etničkom i religijskom pogledu. Britanija je bila posebno otvorena za imigrante u periodu posle Drugog svetskog rata i raspada Britanske Imperije a većina imigranata se naselila upravo u Londonu. Po popisu iz 2001. čak 22 % stanovnika je rođeno van područja EU. Stepen asimilacije je generalno veliki.Na istom popisu, 71 % stanovništva čine belci, 11 % crnci, 10 % su azijskog porekla, 3% mešanog porekla. Većinska religija je hrišćanstvo (58,2 %), sledi ga veliki broj ateista (15,8 %), zatim muslimana (7,2 %), hindusa (4,1 %) i Jevreja (2,1 %).Ovi podaci se, ipak, odnose na 32 zvanične opštine Londona zajedno sa Gradom London i ne uključuju širu oblast grada. Procene govore da populacija londonskog metropolitskog područja premašuje cifru od 12 miliona ljudi. London ima jednu od najvećih i najkompleksnijih saobraćajnih mreža na svetu. Javni transport je u nadležnosti Uprave Šireg Londona odnosno tela, čije rukovodstvo imenuje gradonačelnik, pod nazivom Transport za London (en. Transport for London). Iako se javni prevoz konstantno unapređuje često se nailazi na probleme. U sklopu priprema za Olimpijske igre 2012. očekuju se investicije od oko 10,5 milijardi evra samo u javni prevoz.
Okosnicu pomenutog sistema čini Londonski metro (en. London Underground) koji je ujedno najstariji svetski metro. I pored toga, najveći broj putnika godišnje preveze mreža autobuskih linija koje se koriste uglavnom za kraća, lokalna putovanja. Broji nekoliko stotitina linija i jedan od najvećih svetskih voznih parkova. Izmeštanjem Luke London sa njene prvobitne lokacije (Doklands (Dokovi) - en. Docklands) veliki deo istočnog Londona ostao je otvoren za razvitak. U tu svrhu izgranjen je i sistem lakog metroa - Doklandska laka železnica (en. Docklands Light Railway). London ima i relativno malu tramvajsku mrežu. London ima niz železničkih stanica od kojih su 14 početne i krajnje za mnoge domaće i međunarodne linije. Britanska železnica je privatizovana tako da svaku od stanica opslužuje generalno po jedan prevoznik sa polascima za tačno određenu regiju. Mnoge od stanica se nalaze u najužem centru, kao što je recimo Čering Kros. Sa Voterlu Internešnal stanice polaze Eurostar vozovi za Francusku i Belgiju.Transport ličnim vozilima je u Londonu krajnje nepraktičan. Većina kraćih putovanja i putovanja u centar se obavlja javnim prevozom. London ima relativno dobro razvijenu putnu mrežu, koja, međutim, kao i u svakom većem gradu, ima konstantnih problema sa prevelikim brojem vozila i zakrčenošću. Osnovni autoput koji opkružuje London je M25 autoput koji čini tzv. spoljašnji prsten oko Londona. Dva manja autoputa - Severni Kružni i Južni Kružni - čine unutrašnji prsten. Mali broj puteva veće kategorije prodire i unutrašnjost Londona. Ulazak u centralni deo Londona se, kako bi se smanjio broj vozila u centru, od 2003. godine naplaćuje 8 funti po danu. Ova zona naplate se naziva Congestion charge zone. 2007. ova zona će biti proširena.Luka London je jedna od najvećih svetskih luka, mada se, posle izmeštanja, formalno ne nalazi u okvirima Šireg Londona. Godišnji promet robe je 50 miliona tona.U području Londona nalazi se pet velikih aerodroma. Hitrou (Heathrow - najprometniji svetski aerodrom) i Getvik (Gatwick) su veliki međunarodni aerodromi dok se Luton (Luton) i Stensted (Stansted) koriste uglavnom za kraće regionalne letove. London Siti aerodrom (London City) je najmanji i nalazi se najcentralnije. Okrenut je uglavnom poslovnim korisnicima i vlasnicima privatnih letelica.

Bangkok

Venecija istoka







Troipočasovni let iz Delhija u Bangkok, označavao je odlazak iz jedne od najmnogoljudnijih zemalja planete, koja tek postaje prava turistička destinacija, u drugu, koja to već godinama jeste. Tajland je zahvaljujući izvrsnoj kombinaciji prelepe prirode i obale koju zapljuskuju dva okeana, bogatoj istoriji, tradicionalnoj otvorenosti, ali i sjajnoj kuhinji, postao magnet za turiste koji ga svake godine posećuju u sve većem broju.


Sam let iz Indije u Tajland, simbolično je pokazao i dva tako različita lica ovih zemalja. Prelaz je bio i drastičan i neverovatan u isti mah. Naime, aerodrom u Delhiju ostavio je utisak vazdušne luke, koja bi po infrastrukturi i organizaciji, više priličila malom provincijskom gradu u nekoj nerazvijenoj zemlji sveta. Nasuprot tome, aerodrom u Bangkoku je hipermoderno i ogromno zdanje, blještave kombinacije metala, stakla i mermera, prepuno luksuznih radnji, sa carinskom i pasoškom kontrolom, koje su opremljene i funkcionišu tako da čovek nema utisak da je na aerodromu kojim prolaze hiljade ljudi- sve to ostavlja zapanjujući utisak reda i savršene organizacije.


"Tuk-tukom" do pagoda

Ovaj utisak je pojačao luksuzni hotelski automobil s uniformisanim vozačem, koji nas je prevezao besprekornim autoputem sa po pet traka u oba smera, do centra grada.
Nedeljno jutro bilo je kao stvoreno da se krene u obilazak grada, bez mnogo saobraćajnih gužvi- što je, inače, krajnje neuobičajeno za osmomilionski Bangkok. "Tuk-tuk", simpatično i, s obzirom na temperaturu, idealno lokalno prevozno sredstvo, pomogla nam je da obidjemo nekoliko pagoda za kratko vreme. Pagode, ili, vatovi kako se lokalno zovu, nalaze se svuda: prepoznatljive gradjevine tipične arhitekture u kojima se obavlja religiozni budistički obred. Uz njih se, obično, nalazi i veći kompleks zgrada u kojima budistički sveštenici žive.
Budizam je u Tajlandu državna religija, i sa oko 95 odsto populacije koja upražnjava tu veru- i to takozvani teravada budizam- predstavlja jedno od najjačih uporišta budizma uopšte.


U manjim sredinama, pagode su i srce ukupnog društvenog, a ne samo religioznog života. Zanimljivo je da polovina muške populacije Tajlanda tokom svog života, provede bar jedan period, najčešće oko tri meseca, u nekom od mnogobrojnih hramova.

Čamcem duž Čao Praje

Osim pagoda- a neke osnovane u 16. veku, najveće su i najznačajnije u Tajlandu- u Bangkoku zasigurno vredi posetiti i Veliku palatu, prebogati kompleks palata i hramova, gde svoju rezidenciju ima i kralj Tajlanda. U kompleksu koji se prostire na površini od preko 2,5 km kvadratna se, inače, nalazi i čuveni Hram smaragdnog Bude, načinjena od žada. Ova "amajlija", visoka svega 60-ak centimetara sa visokog trona, na kome je smeštena po verovanju, štiti grad, zemlju i kraljevsku dinastiju i ima posebno značenje u životu Tajlanda. Tri puta godišnje, na početku svake sezone- hladne, vruće i vlažne- odeća Bude se menja u svečanoj ceremoniji, kojom upravlja kralj lično. Sadašnji kralj Tajlanda, Rama deveti, na tronu je još od 1946. godine, što ga čini monarhom sa najdužim stažom na svetu.


Vožnja rekom Čao Praje najbolji je način da se vidi Bangkok s vode. Postoje feriboti, koji celog dana prevoze putnike duž reke i imaju mnogobrojne stanice na obe obale, ali lepše je iznajmiti neki od "hong yao" ili "dugorepih", izduženih čamaca, s ogromnim motorima koji voze i po kanalima. Većina nekadašnjih kanala je zatvorena i pretvorena u moderne puteve, ali ipak ima dosta onih koji su još u upotrebi.
Vožnja čamcem je i jedinstvena prilika da se u prolazu baci pogled i u unutrašnjost kuća, koje su gradjene kao sojenice, da se vidi i kao živi običan, siromašan svet koji tu generacijama obitava. Prostrt veš koji se suši, deca koja se igraju, obilje zelenila i cveća...sve to ostavlja utisak života koji prosto buja punim intenzitetom.
Prilazi nam čamac snabdeven poput manje samousluge, s kojeg simpatične Tajlandjanke nude pića, suvenire, ali i druge stvari koje bi mogle biti potrebne onima koji žive na kanalima. Posebnu zanimljivost predstavlja poseta nekoj od "plivajućih pijaca", medju kojima je najpoznatija Damern saduak. Robu sa čamaca prodaju seljanke sa slamnatim šeširima, samo dva sata ujutru, i da bi se tamo stiglo, treba poraniti i krenuti iz Bangkoka pre zore.


Obilazak glavnog grada Tajlanda ne bi bio potpun bez kupovine, jer je on poznat i kao mesto u kojem može da se nadje sve što se da zamisliti, i to po cenama koje su pristupačne svakom dzepu. Ogromne pijace prepune su svega i svačega, poput poznatog Pratunama, gde se najviše prodaje tekstil, u stotinama radnjica nalik lavirintu. Tajlandska svila je veoma cenjena i mada je jedno vreme bila potisnuta svilom iz Kine i Japana, danas je njena proizvodnja obnovljena, a tražnja ogromna.


Praznik za stomak i oči

Tu je i obilje ogromnih, modernih robnih kuća, "šoping molova". Onaj na trgu Sijam je centralni deo komercijalnog srca grada, a izgleda poput kakve futurističke vizije: automobilski saobraćaj se odvija na nivou zemlje, a brzi, "nebeski" metro, juri negde izned glava, na gornjim nivoima podignutim betinskim stubovima, koji dostižu visinu višespratnica.
Za one koji vole noćne kupovinu, tu je Patpong, četvrt koja dodatno pruža i mogućnost posete nekim od bezbrojnih barova sa najbizarnijim šou programima. Obnažene lepotice koje igraju uz šipke, jasno pokazuju o kakvim se vrstama zabave radi, a po njima je Bangkok poznat u svetu.
I hrana čini posetu Tajlndu neponovljivom. Osim preobilnih samouslužnih stolova po hotelima, koji nude izobilje lokalne, ali i ostale azijske hrane, tu je i neverovatan broj restorana gde se jela mogu naći po pristupačnim cenama. Ne treba zanemariti ni obilnu uličnu ponudu: na ulicama se ovde kuva, prži i konzumira ogromna količina hrane, pa šetnja gradom majčešće podrazumeva i upijanje najrazličitijih istočnjačkih mirisa koji neprestano golicaju nozdrve.
Tajlandska kuhinja je vrlo popularna u svetu, jer je ukusna, jednostavna i zdrava, obiluje ribom i morskim plodovima. Zapravo je mešavina nekoliko azijskih kuhinja, poput kineske ili indijske, ali i uz uticaje i evropskih- recimo portugalske. Nekadašnja tradicionalna hrana na Tajlandu, sastojala se najčešće od ribe, sveže ili sušene, pomešane s povrćem i pirinčem, uz nekoliko začina, a omiljene su ljute prike, kako se ovde nazivaju crvene ili zelene male i izizetno ljute papričice. Naravno, varijacije ovakve hrane su mogle biti i različite, od najjednostavnijih i najsiromašnijih, pa sve do kraljevske kuhinje, gde se povrće secka u specijalne oblike ili vodi strogo računa o kombinaciji boja. Tako svaki obrok postaje slavlje za stomak i oči.

Damask





Prestonica Sirijske Arapske Republike danas broji izmedju pet i sedam miliona stanovnika (nepreciznost je posledica prihvatanja ogromnog broja izbeglica iz susednog Iraka nakon američke invazije). U istoriji ljudskog roda Damask slovi kao najstariji glavni grad na svetu. Damask je prestonica različitih plemena, gradova-država, kalifata, emirata, naroda, dinastija, civilizacija i vera, u kontinuitetu od oko pet hiljada godina. Nikao je u plodnoj pitomini nekadašnje oaze duž Barade (nakon Eufrata druga reka po veličini u zemlji), omedjenoj ogolelim planinskim masivima. U trećem milenijumu pre nove ere njegovi prvi žitelji su bili Aramiti. Prvi pisani tragovi o tome nalaze se na tablicama pronadjenim u mestu Ibla i u drevnim spisima egipatskih faraona.


Damasku i Siriji poznavaoci pripisuju mnoge tekovine današnje civilizacije. U vezi sa ovdašnjim prostorima su počeci agrokulture (otkriće da iz semena mogu da izrastu nove biljke), počeci tajne metalurgije (mogućnost oblikovanja bronze i bakra), prvi alfabet u istoriji čovečanstva, feničanski jezik kao trgovački jezik antičkog sveta, manufakturna izrada svilene odeće sa zlatnim nitima...
Siriju mnogi nazivaju i kolevkom hriščanstva: u njoj su nastale neke od najstarijih hrišćanskih zajednica i najstarije crkve na svetu. Damask je više vekova bio i prestonica - sedište kalifata islamskog sveta na vrhuncu moći. Ovde su zanatlije kovale sablje ''dimiskije'', duvači stakla su pre 3000 godina otkrili bojeno staklo (tek mnogo vekova posle nove ere će dospeti do Venecije), a nedavno je objavljena agencijska vest da su francuski arheolozi otkrili najstariju sliku na svetu oslikanu postojanim bojama.
Damask je bio i važna raskrsnica puteva kojima su se kretali karavani, sredokraća na ''putu svile'' izmedju Kine, Bliskog istoka i evropskih zemalja.
Na ovim prostorima smenjivali su se narodi i vojske, kulture, religije, civilizacije, ostavljajući za sobom manje ili veće tragove koji su delom sačuvani do današnjih dana. Sirijom su, izmedju ostalih, vladali Egipćani, Grci, Vavilonci, Persijanci, Rimljani, Vizantijci, Mongoli, krstaši, Turci, Englezi i Francuzi. U osvajačke pohode, vojske su predvodili faraoni Tutmes i Ramzes 2. i vojskovodje Aleksandar Makedonski i Napoleon Bonaparta. Arapi su došli u sedmom veku. Smenjivale su se dinastije, graditelji i rušitelji, pljačkaši i dobrotvori, vojni i politički savezi, ustanci i ratovi, do konačnog oslobodjenja zemlje 1945. godine. Damask je bio u centru svih zbivanja i stradanja, ali i u vrhu nacionalnog otpora. Kasnije će doći do nekoliko oružanih sukoba Arapa i Izraelaca (deo Golanske visoravni je još uvek okupiran). Teritoriju današnjeg Izraela ovde i danas nazivaju Palestinom.
Preplitanje i prožimanje starog i novog i nezaobilazan istočnjački šarm- to je slika današnjeg Damaska, grada putnog života. Njegova beskrajna panorama, kao na dlanu, otkriva se sa obližnjeg vidikovca- stenovitog brda Kasjun na koje su se ''prislonile'' mnoge kuće i ulice predgradja koje izgledaju kao da su srasle s njegovim strmim liticama. Nezaboravan prizor pruža se sa terasa omanjih restorana, uz kavlitetne domaće sokove i ukusne kolače, kafu ili čaj od mente. Kada se spusti noć i brdo utone u san, na hiljade svetiljki svetluca u mraku poput nasumice razbacanih zvezda. Grad je okupan svetlom raznobojnih ulučnih svetiljki i farovima automobila, nizovima sijalica duž i oko vitkih minareta i blještavim izlozima.

Pravu sliku života grada možete steći tek kada zakoračite na njegove bulevare. Reka automobila u kojoj se sreću sve poznate svetske marke i modeli, ali i godišta proizvodnje, s velikim brojem taksi vozila žute boje, nezadrživo se kotrlja ulicama Damaska. Zaustavljanja su retka, čemu, svakako, pogoduje relativno mali broj semafora i pešačkih prelaza. Gradski bulevari obeleženi su samo jednom središnom linijom, pa je vozačima prepušteno da samo obrazuju kolone, čiji se broj neprestano povećava ili smanjuje. Oni to čine veoma vešto. Prednost se ''reguliše'' reskim zvukom sirene ili pokretom ruke izbačene kroz prozor automobila, s istančanim osećajem za ubacivanje i u najmanji prazan prostor, tik uz branik ili bok susednog vozila. Nasuprot očekivanjima neupućenih, kažu da je malo udesa i da se sve odvija nekom, strancu nedokučivom, logikom. Naravno, sve to uz neizbežnu toleranciju i bez opuštanja. -Za vreme vožnje uključuju se sva čula.

Sklad starog i novog obeležja su i arhitekture grada. Dominiraju stambene zgrade pravilnih geometrijskih oblika, s malim brojem spratova, pretežno sivi-žute boje, čiji mirisi, u zavisnosti od godišnjeg doba, povremeno prostruje Damaskom. Neko ih je poetski upotrebio s bojama ugaslog okeana i jednobojnog stepsko-pustinjskog tla. Krovovi su ravni, najčešće načičkani satelitskim antenama. Na nekima se prikuplja kišnica ili boravi tokom letnjih žega. Okolo, su prostrane terase i balkoni, a prozori su, neretko, pokriveni tkaninama ili šalonima od rezbarenog drveta. U nedalekoj prošlosti ženama su ti prozori služili kao prozori u svet, zaklanjajući ih istovremeno od pogleda tog istog sveta. Poznavaoci uslovno dele grad na stari i novi Damask, mada su se njihove granice odavno stopile u zgusnutu celinu. Izmedju starih zgrada provlače se uske, krivudave uličice s mnoštvom malih zanatskih radnji. U njima se proizvodnja obavlja na stari način, od korišćenja razboja za tkanje, do filigranske izrade nakita ili spravljanja sapuna od maslinovog ulja, parfema, začina...Izmedju su nacionalni restorani s bogatom ponudom tradicionalne kuhinje, ali i novi restorani po uzoru na evropske. Okolo, prostor osvaja nova arhitektura: moderna zdanja u kojima su smeštene državne institucije, banke, predstavništva, luksuzne stare i nove palate i vile, parkovi s belim jasminom, jednim od nacionalnih simbola, široki trgovi s vodoskocima, kao i impozantni objekti iz lancapoznatih svetskih hotela. Opšti utisak se pojednostavljeno može sažeti u dve reči: bogatstvo raznolikosti.

Medju znamenitostima starog Damaska koje svakako treba videti su ostaci bedema podignutog u doba Rimljana, kojim je tadašnji grad bio opasan. Dogradili su ga i korostili i arapski vladari. Grad je imao i sedam kapija, a svaka od njih u svom nazivu ima predznak ''bab'' ( u značenju vrata). Oko kapija su bile grupisane kuće ljudi povezani rodbinskim vezama. Zid je tokom vremena, zavisno od istorijskih (ne)prilika, održavan i dogradjivan za odbranu, kasnije je rušen, a kamen je korišćen za gradnju drugih objekata. Sačuvano je oko 500 metara bedema u nekadašnjem obliku i dve kule, a kapije su uglavnom srasle sa zdanjima koja su u medjuvremenu nikla ili su preseljene na druge lokacije. Potpuno je očuvana jedino istočna Bab Šarki kapija.
U srcu starog grada je i dzamija Omajada, zanimljive prošlosti. Sagradio ju je kalif Abdul Malek 705. godine. Podignuta je na temeljima nekadašnjeg hrama aramenskog boga Hadada (boga drevnih Sirijaca od pre 3000. godina). Tokom rimske ere bio je hram Jupitera Damaskog, da bi u četvrtom veku, u vreme širenja hrišćanstva, ovde bila crkva posvećena Svetom Jovanu Krstitelju.


Dugo godina hrišćani i muslimani su zajednički koristili molitveni prostor. Malek je hrišćanima ustupio prostor za gradnju crkve i odlučio da napravi impozantnu dzamiju ''koja treba da odgovara raskoši i veličini tadašnjeg islamskog carstva''(prostiralo se zapadno do Pirineja, a na istoku do kineske granice). Izgradnja je trajala 10 godina, uz ogroman broj graditelja i umetnika i velika ulaganja (oko 11 miliona zlatnih dinara). Nova dzamija s tri milona različitog izgleda, ogromnim dvorištem popločanim mermerom i impozantnim molitvenim prostorom, poslužila je kao arhitektonski model za hiljade drugih dzamija širom islamskog sveta. Omajada je i danas stecište vernika, Sirijaca i hodočasnika, pretežno iz susednih arapskih zemalja, jer je visoko rangirana na lestvici muslimanskih svetilišta, ali i hrišćana koji dolaze da se u delu molitvenog prostora dzamije poklone moštima Svetog Jovana Krstitelja kome i muslimani odaju počast. Duh verske tolerancije vidljiv je i u drugim delovima grada. Neretko se jednim kadrom objektiva mogu istovremeno snimiti minareti dzamija i crkveni tornjevi.
Damask je od pamtiveka bio i ostao svojevrstan trgovački centar. Trgovački duh se oseća na svakom koraku, od ulica u kojima saobraća mnoštvo malih šarenih kamioneta za transport robe, do čitavih trgova i kvartova u kojima su nikli savremeni prodajni prostori s bogatom ponudom domaće i strane robe firmi zvučnih imena. Uporedo opstaje i tradicionalna trgovina s naglašenim obeležjima prošlosti. Pa ko šta voli...
Sukovi (otvoreni pokriveni bazari) ne prestaju da privlače turiste- zbog raznovrsnosti i bogatstva ponuda, zanatskog umeća i originalnosti proizvoda. Nekima godi i neizbežno cenjkanje kojim se može početna cena i prepoloviti, kao i drevna arhitektura sa svim odlikama Orijenta. Ambijentalna celina starog bazara, koji je pod zaštitom UNESKA, obnavlja se i čuva započetom restauracijom.
U užem centru grada, u naselju Šalan, meštane dočekuje otvoreni prodajni prostor neobičnog imena- pijaca za lenje žene. U njoj se može kupiti pripremljeno povrće (iseckani luk, kupus, krompir itd.) spremno za kuvanje, pečenje i prženje bez dodatne obrade.

Znatiželjne u Damasku očekuje pravo bogatstvo arheološkog, istorijskog i kulturnog nasledja. Prava riznica eksponata koje treba videti izložena je u mnogim muzejima, posebno u Narodnom i Istorijskom. Čitav stari grad je, zapravo, muzej na otvorenom. U njemu su rimski slavoluci i stubovi sa kapitelima, ostaci nekadašnje citadele, raskošni mozaici, Saladinova grobnica, drevne palate, oko 200 starih kupatila (hamama)...


Interesantna džamija je džamija Al Sulejmanija, delo čuvenog arhitekte Sinana, i crkva Svetog Pavla, propovedača hrišćanstva, jedna od najstarijih u svetu.Drevni grad Bosru, letovalište Lataki na severu zemlje, jedna su od najatraktivnijih mesta i letovališta u Siriji. U unutrašnjosti zemlje su dobro očuvane tvrdjave, koje su gradili krstaši i čuveni vodja Saladin. Tu su i nezaobilazna drevna hrišćanska svetilišta u Seinaju i posebno Maluli. U njoj je sačuvan u izvornom obliku aramejski jezik, kojim je, prema predanju, govorio Isus Hristos. Obavezno treba videti bogato i dobro očuvano arheološko nalazište u oazi Palmira, uz usputnu pauzu u ''Bagdad- kafeu'', poznatom svratištu karavana na putu od Damaska do iračkog glavnog grada.

Marsej








Marsej je najslavniji i najpopularniji grad u Francuskoj, posle Pariza. Cvetao je i bio pljackan vekovima. Izgubio je svoju privilegiju grada francuskih kraljeva i stranih armija, povratio svoje bogatstvo, pretrpeo kugu, religiozni bigotizam, republikanski i rojalisticki teror i imao je svoju sopstvenu Komunu i bastijsku oluju. Upravo je prisustvo tako mnogo marsejskih revolucionara, koji su marsirali iz Rina u Pariz, 1792. godine, himni Armiji Rina dalo ime Marseljeza, koja je kasnije postala nacionalna himna. Danas je nepobitna cinjenica da je Marsej "lisen" grad, ne narocito lep arhitektonski, sa akrima smrknutih imanja iz sezdesetih godina. Pa opet, to je divno mesto za posetiti, pravi prizemni, ali kosmopolitski lucni grad, sa istorijom trgovanja koja ide unazad 2500 godina. Ljudi su drustveni, velikodusni, beskrajno pricljivi i nezabrinuti za to, da li ce njihov stil izgledati provokativno vulgaran snobovima sa Azurne obale.Odmah posle njegovog re-izbora za gradonacelnika Marseja, 2001. godine, Jean-Claude Gaudin obecao je gradjenje Velike Dzamije i Islamskog Kulturnog Centra, za muslimansku zajednicu, koja danas sacinjava priblizno cetvrtinu gradskog stanovnistva. Ovaj predlog je uveliko zakasnio: zahtev za zvanicnom dzamijom, potice iz 1995. godine, kada je Gaudin prvobitno izabran; je, mesta za molitvu koja trenutno postoje za Muslimane cesto su samo obicne sobe za molitvu u prigradskim kucama. Iako nije uvek podrzavao tu ideju, gradonacelnik je jednom izjavio da je definitivno za gradjenje dzamije, ali u Marakesu - najveca prepreka sada lezi u ujedinjavanju muslimanske populacije, koja dolazi iz kulturoloski i geografski razlicitih podrucja, kao sto su Alzir i Komoros. Cini se da, cak i kada se lokalna vlada najzad slozila sa neophodnim projektom, jos uvek nisu sigurni kome da daju kljuceve.Marsej je podeljen na 16 delova, koji spiralno polaze iz tacke fokusa grada, a to je luka Vieux. Prema severu prostire se stari grad, Le Panier, mesto originalnog naselja Grka Masalije. Sirok bulevar koji vodi iz Vieux luke, La Canebiere, je centralna istocno-zapadna osa grada. Bourse i male ulice cetvrti Belsunce ogranicavaju je ka severu, dok se glavne ulice za kupovinu nalaze prema jugu. Glavna severno-juzna osa je ruta d'Axis. Marsej ima siroku mrezu autobusa i dve metro linije. Metro vozi od 5 ujutru do 9 uvece, nocni autobusi od 9:25 uvece do 12:30ujutru. Pojedinacne karte, poznate kao cartes solo, vaze za bilo koje putovanje u okviru jednog sata; postoji i dnevna propusnica (carte journee), cartes liberte, koja Vam daje 6 ili 13 sati putovanja i moze da se deli izmedju do cetvoro ljudi. Carte mistral nudi sedam dana putovanja, maksimalnih 52 sata, za koje ce Vam biti potrebna fotografija iz pasosa. Metro stanica, L'Espace Infos i mnoge prodavnice duvana i knjiga prodaju karte; Cartes solo takodje moze biti kupljena u autobusu. Sve karte moraju biti ponistene u aparatima, na pocetku putovanja.Posto Marsej nije veliki turisticki grad, pronalazenje sobe u julu i avgustu nije nista teze nego u ostalo doba godine. Hotela ima mnogo, ali ako se zaglavite, turistcka agencija nudi besplatnu uslugu nalazenja smestaja. Najjeftinije opcije su gradski hosteli, dalje od centra. Najzad, ako dolazite u grad petkom, potrazite "Bonne Weekend en Ville" semu, aranzman od dve noci po ceni jedne, koju nudi puno hotela u Marseju (raspitajte se u turistickoj agenciji).Zitelji Marseja jedu sasvim dobro, ako ne i bolje nego ostarela aristokratija i slavne licnosti zategnute koze na Rivijeri. Riba i morska hrana su glavni sastojci, a zvezda jela je gradski izum, bouillabaisse, supa sa ukusom safrona i belog luka, sa komadicima ribe, krutonima i rouille-om ; teorije se sukobljavaju oko toga koja vrsta ribe bi trebalo da se ubaci, gde i kako mora biti ulovljena, ali sustinska je rascasse ili riba-skorpion. Specijalitet drugog grada nije tako egzotican - pieds et paquets, ovcija ili jagnjeca utroba.Nocni zivot Marseja ima ponesto za svakoga, sa puno zivog roka i dzeza, kao i velikim izborom razonode - pozorista, opere, koncerti. Virgin Megastore i biro za karte u turistickoj agenciji najbolja su mesta za kupovinu karti i dobijanja informacija o svirkama, koncertima, pozoristu, besplatnim filmovima i bilo kom drugom kulturnom dogadjaju u toku. Virgin takodje drzi i malu kolekciju Engleskih knjiga i kafic na poslednjem spratu.Najzivlji nocni zivot naci cete u okolini mesta Jean Jaures, sa mnostvom barova i zive muzike za slusanje. Klubovi u okolini d'Estienne-d'Orves, uglavnom su dzez klubovi, neki karipski su za "trendi" klince, sa previsokim cenama.

Berlin








Berlin je najveći i glavni grad Nemačke sa 3.402.312 stanovnika (09/2006.) Pre Drugog svetskog rata imao je 4.3 miliona. Berlin je drugi po redu najveći grad Evropske unije posle Londona. Od 1949. do 1990. bio je podeljen na Istočni Berlin i Zapadni Berlin.Berlin je smešten na rekama Špreji i Hafel na severoistoku Nemačke. Berlin je jedna od 16 nemačkih država, i sa svih strana je okružen državom Brandenburg.Berlin je postao nezavisna država danom nemačkog reujedinjenja 3. oktobra 1990, i jedna je od tri države u Nemačkoj koja je ujedno i grad (pored Hamburga i Bremena).Bivši Zapadni Berlin, je bio država od osnivanja Zapadne Nemačke 23. maja 1949, ali je bio oslonjen na zapadne vojne zaveznika, i nije bio tehnički deo Zapadne Nemačke. Istočni Berlin je bio glavni grad Istočne Nemačke od 1949 do 1990, što je bilo protivno dogovoru četiri najveće sile.Berlinom upravlja Senat Berlina, koji se sastoji od Gradonačelnika i 8 senatora, koji imaju ministarski status. Gradonačelnik je predstavnik države Berlin. Trenutno, ovo mesto pripada Klausu Voverajtu (SPD). Pogledajte listu dosadašnjih gradonačelnika Berlina.Gradski i državni parlament se naziva “Abgeordnetenhaus“ ili kuća predstavnika građana. Berlin je podeljen na 12 opština.Svaka svaka opština ima vladu (Bezirksamt), koja se sastoji od pet ministara i predsednika varoši.Oko 720. godine dva Slovenska plemena, naselila su Berlinski region. Heveleri su se naselili kraj reke Hafel, sa njihovim glavnom naseobinom Brenaborom, kasnije nazvanim kao grad Brandeburg. Bliže reci Špreji, u današnjoj gradskoj varoši Kepenik, naselili su se Šprevani.Heveleri su osnovali drugo mesto pored reke Havel oko 750. Ono je tada bilo najbliže današnjem Berlinu, i zvalo se Špandov (današnji Špandau). Špandau i Kepenik, zaštićeni zidinama oko 825, su bile glavne naseobine sve do 11. veka.Prva gradska palata je građena pored obale reke Špreje od 1443. do 1451. U to vreme Berlin-Keln je imao oko osam hiljada stanovnika. 1576. bubonska kuga je ubila oko 4000 ljudi u gradu.Tokom Tridesetogodišnjeg rata (1618-1648), broj stanovnika u Berlinu je opao sa 10.000 na 6.000.Godine 1640. Fridrih Vilhelm preuzeo je vlastu u Brandeburgu. Tokom njegove vladavine, Berlin je dostigao 20.000 stanovnika i postao značajan centralnoevropski grad.Bulevar sa šest redova drveća je postavljen između parka Tirgarten i Palate 1647. godine. Bulevar je nazvan Unter den Linden.Nekoliko godina kasnije, konstruisan je Dorotenštad na severozapadu reke Špreja - na Špre ostrvu gde se nalazila Palata. Od 1688. Fridrihsštad je izgrađen i naseljen.18. januara 1701, Frederik III je krunisan kao Kralj Fridrih prvi od Prusije, koji je Berlin proglasio za glavni grad Prusije.1709, Berlin-Keln se zajedno sa Fridrihsverderom, Dorotenštatom i Fridrihštatom ujedinio pod imenom Berlin sa 60.000 stanovnika.Najveći utisak koji se stekne prilikom posete Berlinu je veliki diskontinuitet, koji reflektuje komplikovanu istoriju Nemačke u dvadesetom veku. Isto tako, bio je sedište Pruskih kraljeva. Broj stanovnika Berlina nije napredovao tokom 19. veka, naročito kada je postao prestonica Nemačkog Carstva (1871.). Bio je glavni grad Nemačke Vajmarske Republike i kada je Nemačka bila nacistička. Tokom ovog perioda, Adolf Hitler je imao velike planove za transformaciju Belina, jer ga je mrzeo i mislio je da je najružniji grad na svetu. Albert Šper je bio Hitlerov glavni arhitekta, koji je napravio velike planove za preuređenje Berlina. Nakon zamišljene nacističke pobede u ratu, novi i preuređeni Berlin trebao je da dobije ime Glavni grad sveta Germanija.Na mestu gde se Rajhstag danas nalazi, planirano je da se napravi Velika Dvorana, 250m visoka i sedam puta veća o Bazilike sv. Petra u Rimu. U nju bi moglo da stane 170.000 ljudi, a oni koji su je planirali, govorili su da bi se iz nje moglo upravljati oblacima i kišom. Planirana je Avenija Pobede široka 23 metara a dugačka 56 km. Na drugom kraju, trebala je da se napravi nova železnička stanica, a pored nje aerodom Tempelhof.Danas je samo nekoliko građevina preostalo iz nacističkog perioda: internacionalni aerodrom Tempelhof, Olimpijski Stadion, i ulična rasveta na nekoliko mesta u gradu. Hitlerovu Kancelarija rajha su uništili Sovjeti, a ostaci su poslužili da se napravi Sovjetski memorijalni centar u Treptauer parku u Berlinu.Pred kraj Drugog svetskog rata, Berlin je bio uništen 70% zahvaljujući savezničim bombardovanjima i uličnim borbama. Zbog toga nazvan je „Vremenskom nulom“ što je značilo novi početak za grad. Veliki Berlin je podeljen u četiri sektora od strane Saveznika, Londonskim protokolom (1944): svaki za
-Sjedinjene Američke Države , (obuhvatao opštine: Nojkeln (Novi Keln), Krojcberg (Krojc brdo), Tempelhof, Šeneberg (Lepo brdo), Šteglic, Celendorf;
-Veliku Britaniju, (obuhvatao opštine: Tirgarten, Šarlotenburg, Vilmersdorf i Špandau);
-Francusku, (obuhvatao opštine: Veding i Rajnikedorf);
-Sovjetski Savez , (obuhvatao opštine: Mite (Sredina), Prenclauer berg (Prenclauersko brdo), Pankov, Vajsenze (Belo jezero), Fridrihshajn, Lihtenberg*, Treptov i Kepenik.
Berlin je bio smešten u sred sovjetske okupacione zone Nemačke i postao prirodna tačka suprotstavljenih strana u Hladnom ratu. Kada je 26. juna otpočela Staljinova Berlinska blokada, zapadni saveznici su Zapadni Berlin snadbevali tzv. vazdušnim mostom (die Luftbrücke), nazvan od strane Berlinaca.Berlinski sovjetski sektor, Istočni Berlin, je postao glavni grad istočne Nemačke, kada je formirana od Sovjetske okupacione zone u oktobru 1949. Zapadna Nemačke je formirana 23. maja 1949. od američke, britanske, i francuske zone, glavni grad je bio u Bonu. 13. avgusta 1961. podignut je Berlinski zid, razdvojivši Zapadni Berlin od Istočnog i ostatka Nemačke.Šezdesetih godina dvadesetog veka, Berlin je bio centar evropskih studentskih protesta.Berlinski zid je probijen 9. novembra 1989. Tokom Nemačkog ujedinjenja 3. oktobra 1990, zid je skoro potpuno srušen. Ostali su mali delovi, koji najviše služe kao podsetnici i turističke atrakcije. Nemački Bundestag je juna 1991. izglasao odluku da glavni grad Nemačke umesto dotadašnjeg Bona bude Berlin. Berlin je ponovo postao glavni grad Nemačke. Ministri i vladina administracija su se u Berlin preselili 1997/1998.

Turističke atrakcije
Kajzer Vilhelm Memorijal crkva,Berlinski televizijski toranj - visok 368 metara, sagrađen 1969. blizu Aleksanerplaca. Sa njegove osmatračnice, visoke 104 metara, se može videti ceo grad.Fernmeldeturm Berlin
Richtfunkstelle Berlin-Frohnau, Transmitter Berlin-Britz, Radio mast Berlin-Scholzplatz, Transmitter Berlin-Alley of Stallupone, Radio mast Berlin-Olympiastadium, Radar facility Berlin-Teufelsbberg, TV Tower Berlin-Mueggelberge, Power station Berlin-Wilmersdorf, Power station Reutter, itd.
Muzeji: Muzejsko ostrvo (Museumsinsel) na kome se nalaze Stari muzej (Altes Museum), Pergamonski muzej (Pergamonmuseum) i Stara nacionalna galerija (Alte Nationalgalerie), Nemački muzej tehnologije u Krojcbergu, Muzej pošte i telekomunikacija, Nova nacionalna galerija, jedno od poslednjih dela Ludvig Mies van der Rohea, Stara nacionalna galerija, 19. vek – slike i skulpture, Jevrejski muzej u Berlinu, Hamburška železnička stanica, Muzej evropske kulture, Berlinska državna galerija, Muzej Bauhaus,Broehan Museum, Deutsche Guggenheim Museum, Nemački muzej filma, Muzej Kete Kolvic (Käthe Kollwitz Museum, Muzej evropske kulture,Vitra Design Museum, Bergruenska kolekcija (Pikaso i njegovo doba),Berlinska galerija slika, F.C. Flik kolekcija, Prirodnjački muzej (Museum für Naturkunde), Muzej saobraćaja i tehnike (Museum für Verkehr und Technik), Muzej istorije medicine, Dokumentacioni centar Berlinskog zida, Pruske palate i parkovi u Berlinu itd.

Prag







Prag (Praha na češkom) je glavni a ujedno i najveći grad Češke Republike. Nalazi se na reci Vltavi, ima oko 1,2 miliona stanovnika, a površina grada iznosi 496 km2. Po mnogima, Prag je najlepša prestonica Evrope.
Osnovan je u 19. veku dolaskom Slovena u Češku i ubrzo postaje sedište njenih kraljeva. Svoj zenit grad dostiže za vreme vladavine Karla IV. U to vreme, sagrađeni su razni kulturni i obrazovni prostori, kao što su: Karlov most koji je po njemu dobio ime, Katedrala Svetog Vita, kao i Karlov univerzitet koji je jedan od najstarijih evropskih univerziteta. Takođe, Prag je kao ekonomski i kulturni centar privlačio razne umetnike i naučnike poput Franca Kafke, Volfganga Amadeusa Mocarta, Ajnštajna i mnogih drugih.

Dvorac Prag i Hradčani (Prazski hrad) Predstavljaju najpoznatiju turističku odrednicu prilikom posete Pragu. Dvorac Prag je najveći dvorac na svetu, zauzima približno sedam hektara zemljišta. Podigao ga je princ Borivoj oko devetog veka. Današnji izgled potiče iz 18. veka, vremena vladavine Marije Terezije. Dvorac je oduvek bio sedište i rezidencija čeških vladara. Zbog lepote i veličine celog kompleksa, ukoliko želite bar pobliže da se upoznate sa samim prostorom i onim što se tu može videti, odvojte barem pola dana.

Karlov most je jedna od najpopularnijih znamenitosti u Pragu. On je najstariji očuvani praški most koji spaja obale Vltave. Izgrađen je 1357. godine. To je magično mesto u svakom trenutku, ali ako Prag posetite u kasnu jesen ili početkom zime, kada je maglovito ili kada pada sneg, pogled s mosta daje celom Pragu bajkovit izgled i magičnu lepotu.

Vaclavljev trg (Vaclavske namesti)
Ovaj trg je takođe jedno od najposećenijih mesta Praga. Ako ste spremni za shopping u Pragu, to je pravo mesto za vas. Trg je prepun butika i prodavnica, neprestano vrvi od života, nudeći i nezaboravan noćni život. Najveći deo atrakcija nalaze se u blizini ove 750 m duge ulice. Na vrhu ulice nalazi se statua svetog Vaclava na svom konju. Po njemu trg i dobija ime.

Staromestske Namesti (Trg u starom gradu) Srce starog dela grada je najlepše i najživlje mesto opasano starim fasadama i kaldrmom. U centru se nalazi spomenik Jan Husu. Takođe tu se može videti i gotski sat koji pokazuje tri različita vremena. Na suprotnoj strani nalaze se dve crkve: jedna barokna, crkva St Nichola i Týn crkva, gotske gradnje. Sa vrha tornja stare gradske kuće pruža vam se divan pogled na Stari grad, zato nemojte da vas mrzi da se popnete. Starogradski trg je jedno od mesta okupljanja kako stanovnika Praga, tako i mnogobrojnih turista tokom praznika kao što su Božić i Uskrs, a poseban doživljaj je na ovom trgu dočekati Novu godinu.

Jevrejska četvrt (Josefov)
Prepuna je sinagoga, a najpoznatije su Maisel, Klausen i Pinkas (pretvorena u jevrejski spomenik nakon Drugog svetskog rata; njeni zidovi su prekriveni imenima čeških žrtava). Tu se nalazi i Jevrejski muzej s kolekcijom jevrejske umetnosti, najveći takve vrste u centralnoj Evropi.



Katedrala svetog Vida
Smeštena je u kompleksu zamkova. Rađena u elegantnom francusko-gotskom stilu, uzdiže se svojim vrhovima iznad bedema zamka. To je najveća crkva u Pragu, s bezbroj kapela, fresaka i predivnim vitražima na prozorima. Najukrašenija kapela je ona s grobom svetog Venceslava. Sam ulaz u katedralu krase čuvena Zlana vrata ukrašena bogatim i živopisnim mozaikom.

Nacionalni teatar (Narodni divadlo)
Čini ga zgrada sagrađena u neorenesansnom stilu. Građena je u periodu od 1868. do 1881. godine, ali je zbog velikog požara koji je uništio najveći deo njene unutrašnjosti morala biti rekonstruisana. Repertoar nacionalnog teatra čine opere, koncerti klasične muzike i balet.

Ono što na posetioca najčešće ostavlja najveći utisak jeste raskoš fasada u starom jezgru grada i oko njega. Celim tim prostorom dominiraju zgrade ukrašene prelepim baroknim reljefima. Pored svojih prelepih građevina i bogate i burne istorije Prag vam nudi i dobar provod. Brojni restorani nude domaće specijalitete, ali i internacionalnu kuhinju. Noćni život je veoma bogat i nudi brojna mesta sa živom svirkom, opuštenom atmosferom i dobrim provodom. Ko nije za takav vid opuštanja, može slobodno da izabere jednu od mnogobrojnih pivnica, gde će popiti verovatno najbolje pivo na svetu, čuveno češko. Bilo da je u pitanju svetlo ili tamno pivo, nećete pogrešiti, sva su odlična. A još ako se nalazite u dobrom društvu, provod je zagarantovan. Takođe, Prag ima odličan prevozni sistem, sa dobro umreženim autobusima i tramvajima, kao i brzim, modernim metroom.
U svakom slučaju, jedno je sigurno, ko nije bio u Pragu mora otići, a ko je bio, sigurno će se vratiti...

Peking








Peking (na kineskom: 北京, Běijīng - severna prestonica) je glavni grad Narodne Republike Kine. Iako ima 14,5 miliona stanovnika Peking je tek drugi najveći grad u Kini, posle Šangaja. Peking je politički, kulturni i obrazovni centar Kine. Šangaj i Hong Kong predstavljaju ekonomski značajnije centre od Pekinga, ali u poslednje vreme, naročito od proglašenja Pekinga za domaćina Olimpijskih igara 2008., Peking postaje sve značajniji ekonomski centar, ne samo u Kini, već i u svetu.


Malo istorije

Prva naselja na ovom prostoru datiraju iz 4. milenijuma pre naše ere. Prva administrativna prestonica je sagrađena ovde za vreme Žau dinastije, a zatim su na istom mestu prestonicu sagradili Kitan Mongoli koji su okupirali severnu Kinu. Njih su u 12. veku oterali Džurčeni koji su osnovali Džin dinastiju i obnovili grad.


Grad je počeo brzo da se razvija pod Juan dinastijom u 13. veku, tačnije pod mongolskim valadrom Kublaj Kanom koji je grad nazvao Kanbalik. Prestonica je prebačena u Nanking za vreme dinastije Ming, ali je u 15. veku vraćena u Peking, kada je grad dobio svoje trenutno ime koje znači severna prestonica. Peking je najviše izgrađen u to vreme i za vreme dinastije Čing.

Za vreme vladavine dinastije Ming (1368.-1644.) Peking počinje da dobija današnji izgled - izgrađen je „Zabranjeni grad“ (carska palata i sedište 24 kineska cara tokom pet vekova), Tjenanmen („kapija nebeskog mira“, glavni ulaz u Zabranjeni grad), dok su gradske zidine iz tog perioda postojale sve do 20. veka.

Tokom kinesko-japanskog rata (1937.-1945.) bio je pod japanskom okupacijom, da bi po okončanju građanskog rata prevlašću komunista, 1.oktobra 1949. godine Mao Cedung objavio svetu da je osnovana Narodna Republika Kina.Od tada, Peking se proširio daleko izvan granica starog jezgra grada, dok hiljade novih zgrada, hotela i kulturnih centara menjaju izgled grada i predgrađa, naročito od poslednje decenije 20. veka sa porastom moderne gradnje.


Šta morate videti u Pekingu

Zabranjeni grad
Lezeći u centru Pekinga, Zabranjeni grad, na kineskom Gu Gong, bio je imperijalistička palata u toku Ming i Jang dinastija. Danas je poznata kao Palata muzej i leži na severu Tjenanmen trga.
Ovo je najveći i nabolje očuvan kompleks antičkih zgrada u Kini, kao i najveći kompleks palata na svetu.
Zabranjeni grad kao i njena centralna fantastična palata imaju stalni odred za restauraciju i održavanje koji konstantno rade na održavanju 800 zgrada i 9999 soba unutar kompleksa Zabranjenog grada, u vrhunskom stanju. Kompleks se prostire na 74 hektara zemljišta. Zidovi imaju kapiju na svakoj strani. Razmak između severne i južne kapije je 960m, a između istočne i zapadne je 740m.
Na svakom ćošku je toranj specifične i unikatne strukture. Oni pružaju božanstveni pogled i vidik na palatu i grad izvana. Zabranjeni grad se sastoji iz dva dela. U južnom je imperator demonstrirao svoju moć pred narodom, zvani Spoljašnji deo, a severni deo, takozvani Unutrašnji, je služio za život kraljevske porodice.
Unesko je 1987. godine objavio da je Palata muzej sada jedno od najpopularnijih turističkih atrakcija na svetu.

Tjenanmen trg
Poznati trg u srcu Pekinga, iako renoviran još uvek nema mnogo toga da se vidi, ali je atraktivan brojnim turistima interesantan zbog toga što je bio scena brojnim istorijskim događajima i najveći je trg na svetu. U antičkim imperijalističkim danima on je bio zborno mesto odnosno mesto okupljanja kao i sedište vladinih ofisa, ali modernija istorija, naročito masakr nad pro-demokratskim demonstratorima 1989. godine, ga je načinio mestom velike političke značajnosti. Glavne kolone su bile ovde u toku Kulturne revolucije kada je Mao Ce Tung organizovao vojne parade čak i sa po milion ljudi. Trg je okružen raznim spomenicima, nekim antičkim nekim modernim, uključujući i bivše kapije Zabranjenog grada, kapiju Nebeskog mira i Kjanmen kapiju, Muzej kineske revolucije i Mao mauzolej u kome su bivsi kineski lideri očuvani u ceremoniji.

Letnja palata
Fantastičnu Letnju palatu na severozapadu Pekinga na Kunming jezeru je izgradio imperator Kjanlong 1750. i od tada je ona predstavlja imperijalističku rezidenciju sve do smrti carice imperatorke Dovager Ciksi 1908. godine. Palata i predivne bašte su otvorene za posetioce, koji ulaze kroz kapiju Istočne palate, prolaze kroz veliki teren u Hol Milosrdne dugovečnosti, Hol Grebena od žada i Hol Radosne dugovečnosti.

Posetioci ne bi smeli da ne posete Privatno pozorište carice Ciksi u bašti Moralne harmonije i dugačak koridor koji oivičava Kunming jezero i vodi do mermernog broda, strukture na dva nivoa izgrađene od najfinijeg izrezbarenog kamena i obojenog stakla.

Ming grobnice
50 km severozapadno od Pekinga leže Ming grobnice, a ime su dobili po mauzolejima 13 imperatora Ming dinastije. Mauzoleji su savršeno očuvani, kao i grobovi svakog od imperatora.
Zbog njihove dugačke istorije, sjajne, carske i integisane arhitekture, mesto ima visoku kulturnu i istorijsku vrednost. Oblik svih trinaest mauzoleja je jako sličan ali se razlikuju po veličini kao i po kompleksnosti njihove strukture. Prednji hol, koji važi za trg Palate, nema građevine unutar njega.
Ne postoje neki specijalni umetnički predmeti u palatama. Visina je oko 7 metara, širina oko 6 metara a dužina 26m. Svaka ima na centralnom mestu beli mermerni ležaj, sa pozlaćenim ivicama. Staze od svakog mauzoleja vode u centralni hol u kome su tri bela mermerna trona, a ispred njih uvek ima puno sveća i cveća.

Amsterdam








Amsterdam (hol. Amsterdam) je najveći i glavni grad Holandije. Osnovan je krajem 12. veka kao malo ribarsko mesto na obali reke Amstel. Danas je najveći grad u državi i finansijski i kulturni centar. U gradu živi 739.510 stanovnika dok je broj stanovnika šire oblasti oko 1,5 miliona. Sedište holandske vlade ne nalazi se u Amsterdamu već u Hagu.Staro jezgro grada, jedno je od najvećih u Evropi, izgrađeno je u 17. veku. Oblik je definisan kružnim vodenim kanalima. Amsterdam nije glavni grad Severne Holandije, provincije u kojoj se nalazi. Tu funkciju ima Harlem.

Rana istorija (1200-1585)

Prvi zapisi govore o Amsterdamu kao o ribarskom selu i datiraju iz 13. veka. Amsterdam se razvio oko brane na reci Amstel krajem 12. veka. Ime Amsteldam se prvi put pojavljuje u doba Florisa petog, grofa od Holandije (oko 1257. godine). U toku 14. veka, a posebno u 15. veku Amsterdam je doživeo nagli razvoj i već tada je započelo njegovo zlatno doba.

Zlatno doba (1585-1672)

Ovaj period je period velikih trgovačkih uspeha. U to doba Amsterdam je bio prestonica trgovačkog sveta. U toku ovog perioda nastao je i prepoznatljiv gradski pejzaž. Neke od najznačajnijih građevina datiraju upravo iz ovog perioda. Jedan od primera je Kraljevska palata na trgu Dam.

Doba zlata i srebra (1672-1795)

Prekretna godina u istoriji ovog grada je 1672, kada je Holandija odolevala simultanim napadima Engleza i Francuza. Ova godina označava kraj zlatnog doba. Ipak Amsterdam uspeva da održi svoju poziciju i u ovom periodu.

Recesija i opadanje (1795-1813)

1795. godina je godina kada Holandija prestaje da bude republika. Ubrzo zatim počinje francuska okupacija. U toku perioda od 1795-1813 godine Amsterdam pati od recesije.

Novija istorija (1813-1940)

Ovaj period je zapamćen kao period ekonomskog oporavka i ekspanzije. Zabeležen je značajan rast u populaciji, kao posledica razvoja pre svega industrije, koja je pokrenula zlatno doba. Grad se sve više širi.U Amsterdamu su održane Letnje olimpijske igre 1928.

Amsterdam je grad karakteristične holandske arhitekture, kanala, brodića i mostova. Na prvi pogled imaćete utisak da je u Amsterdamu vreme stalo u sedamnaestom veku koji je poznat kao zlatno doba holandske kulture. Mnoge evropske prestonice obiluju istorijskim znamenitostima, ali ono što Amsterdam čini posebnim je to što je gotovo svaka gradjevina u užem centru grada u isto vreme kulturni spomenik i nečiji životni prostor, u isto vreme deo istorije ali i deo savremenog izgleda grada. Amsterdam je u isto vreme muzej na otvorenom, riznica znamenitih gradjevina i spomenika pod otvorenim nebom, ali i moderna uzurbana evropska prestonica. Glavni grad Holandije ima sve odlike metropole, zivost i ritam velikog grada.Amsterdam će nesumnjivo ispuniti sva vaša očekivanja: od uživanja u prelepim, neobičnim amsterdamskim pejzažima do odličnog šopinga ali i još tako mnogo toga. Amsterdam je jedna od umetničkih prestonica Evrope. Jedan od osnovnih razloga zašto milioni turista posete Amsterdam u toku godine su zlatna imena holadnskih slikara zastupljenih u bogatim kolekcijama amsterdamskih muzeja. Svi su čuli za Rajksmuzej - narodni muzej, muzej Van Goga i Stedelijk muzej - muzej savremene umetnosti, ali to nije sve! Amsterdam poseduje više od pedeset muzeja koji svojim bogatim kolekcijama privlače milione posetilaca svake godine. U Amsterdamu ćete nesumnjivo pronaci sve što trazite! Od romantičnih pejzaža do proslavljene Crvene zone (Red light district) od holandskog slikarstva do odličnog šopinga. Amsterdam je podjednako grad zabave i grad kulture. Mozete uzivati u šetnji gradom ili centralnim parkom Vondel ali vas podjednako moze zabaviti uzurbana gomila turista koji škljockaju foto-aparatima i kojima se bez oklevanja mozete pridruziti. Amsterdam je grad tolerancije i različitosti, grad istorije, zabave, grad odličnog prevoza. U Amsterdamu vaša destinacija nikada nije predaleko, naročito ako sledite onu staru latinsku izreku - dok ste u Rimu ponašate se kao Rimljani - što u konkretnom slučaju znači da Amsterdam obilazite kao pravi Amsterdamci, vozeći bicikl, naravno.

Njujork








Njujork (zvanično ime Grad Njujork; engl. New York City) je grad sa najviše stanovnika u Sjedinjenim Američkim Državama, i u centru je međunarodnih finansija, politike, zabave i kulture. Prvobitno se zvao Novi Amsterdam, a 1664. godine Britanci su mu dali ime Njujork (Novi Jork) u čast vojvode od Jorka. Njujork je jedan od najvećih gradova sveta, i sedište je velikih muzeja, galerija, međunarodnih korporacija i berzi. Grad je i sedište svih međunarodnih ambasada pri Ujedinjenim nacijama, čije se sedište takođe nalazi u Njujorku.Današnji simboli Njujorka su: Vol strit, Kip Slobode (poklon Francuske, podignuta je 1886), Bruklinski most (koji spada u najveće i najduže mostove sveta i spaja Menhetn i Bruklin), Empajer stejt bilding, Krajsler zgrada itd. To je bio i Svetski trgovinski centar, koji je srušen 11. septembra 2001. u terorističkom napadu. Poznata mesta su i Peta avenija, Tajms Skver, Central park, Metropoliten muzej i Brodvej, bulevar koji se proteže od juga do severa Menhetna, a u čijem centralnom delu (Midtown) se nalaze mnoga pozorišta.Grad Njujork se nalazi u državi Njujork, i ima preko 8 miliona stanovnika na 800 km². Uže gradsko jezgro se sastoji iz pet gradskih opština: Bruklin, Bronks, Menhetn, Kvins, i Stejten Ajlend — od kojih bi svaka bila velegrad da se ne nalazi u Njujorku.

Istorija

Ostrvo Menhetn bilo je naseljeno Lenape Indijancima u vreme kada je otkriveno. Otkrio ga je Italijan Đovani Veracano. Tek 1609. godine Englez Henri Hadson nacrtao je mapu ostrva. Naseljavanje Evropljana počelo je tek sa osnivanjem holandske trgovine krznom. Naselje je 1613. nazvano Novi Amsterdam, a nalazilo se na jugu ostrva Menhetn. Piter Miniut je 1626. godine otkupio ostrva Menhetn i Stejten Ajlend od Indijanaca za đinđuve u vrednosti od 24$. Iako je ova legenda dosta osporavana, ova transakcija smatra se najuspešnijom u oblasti nekretnina svih vremena. Godine 1664. Britanci su osvojili grad i preimenovali ga u Njujork (New York), u čast engleskog Vojvode od Jorka i Olbanija. Holanđani ga ponovo osvajaju 1673. i gradu daju novo ime - Novi Orandž. Godinu dana kasnije, Holađani konačno predaju celu koloniju Nova Holandija Britancima. U gradu je 1712.godine došlo do pobune tamnoputih robova u kojoj su stradala 9,a povređena su još 6 belaca.Tokom XIX veka, grad se transformiše pod uticajem priliva emigranata. Vizionarski plan za razvoj grada, predviđao je građenje mreže ulica koje će se prostirati širom Menhetna, što je i ostvareno 1811. godine. Zatim je 1819. godine otvoren i Iri kanal koji je povezivao atlantsku luku sa poljoprivrednim tržištem SAD i Kanade. Do 1835. grad Njujork prestigao je Filadelfiju i postao najveći grad SAD. Članovi stare trgovačke aristokratije podržali su planove za izgradnju Central Parka, koji je postao prvi reljefni park u nekom američkom gradu. Central Park je izgrađen 1857. godine.

Arhitektura

Izgled Njujorka je jedan od najprepoznatljivijih u svetu. On, zapravo, ima tri odvojena, podjednako poznata, izgleda: Srednji Menhetn, Donji Menhetn i centar Bruklina. Njujork poseduje arhitektonski značajne zgrade, izgrađene u različitim stilovima: stil drugog francuskog carstva (The Kings County Savings Bank Building), gotički (Vulvort bilding), Art Deko (Empajer stejt i Krajsler bilding), internacionalni stil (Nju skul i Lever haus) i post-modernu (AT&T Building).Stambeni delovi grada imaju prepoznatljiv izgled i razlikuju se od solitera i poslovnih četvrti. Čine ih elegantne kuće od opeke i stambene zgrade građene tokom naglog proširenja grada od 1870. do 1930. Kamenje i cigle su postale glavni građevinski materijal pošto su drvene konstrukcije zabranjene nakon Velikog požara 1835. godine. Za razliku od Pariza, koji je vekovima koristio sopstvenu kamenu podlogu, Njujork je uvek morao da dovlači građevinski materijal sa velikih udaljenosti. Zahvaljujući tome, njujorške stambene zgrade obiluju različitim teksturama kamena.

Sankt Peterburg







Mnogi ga nazivaju severnom prestonicom Rusije. Sankt Peterburg je, posle Moskve, najveći grad u Rusiji, sa površinom od 1439 km2. On je i najseverniji od svih velikih svetskih gradova. To je drugi po važnosti ekonomski, industrijski, naučni i kulturni centar u Rusiji. Pošto se nalazi na ušću reke Neve u Baltičko more ovaj grad ima i važnu transportnu i trgovačku ulogu.

U Peterburgu živi negde oko 5 miliona stanovnika. Sadašnja vlast je započela projekat preseljenja određenih, važnih, državnih ustanova iz Moskve u Sankt Peterburg. Turiste naročito privlači podatak da je Sankt Peterburg sagrađen na 101 ostrvu. Ovo je, po mišljenju mnogih, najevropskiji grad u Rusiji.

Malo istorije

Grad je osnovan 1703. godine, a njegov osnivač je ruski car Petar Veliki. Ipak, ime je dobio po zaštitniku osnivača grad Svetom Petru. Kroz istoriju je ovaj grad, osim svog originalnog imena, nosio još dva: Petrograd i Lenjingrad. Sankt Peterburg se smatra još i gradom revolucija u Rusiji, jer su se sve bitnije revolucije dešavale baš tu. Tako su se u ovom gradu desile revolucija od 1905-1907 godine, Februarska revolucija i Oktobarska revolucija. U toku II svetskog rata grad je preživeo jednu od najsurovijih opsada koja je trajala 29 meseci. U Sankt Peterburgu se može videti mnoštvo kulturno-istorijskih spomenika iz različitih epoha.

Šta morate videti u Sankt Peterburgu

Simbol grada predstavlja Spomenik Petru Velikom ili kako ga još zovu Srebrni Konjanik.



Nevski Prospekt je glavna ulica Sankt Peterburga. U njoj se nalaze dvorci, spomenici, pozorišta, bioskopi i prodavnice.



Na samom Nevskom prospektu se nalazi Trg Dvoraca. Tu se pored čuvene zgrade Admiraliteta u velelepnim zdanjima Zimskog dvorca (nekadašnja rezidencija ruskih careva) i još pet zdanja nalaze izložena umetnička dela jednog od najpoznatijih svetskih muzeja Ermitaža.


U njegovih 400 sala nalazi se preko tri miliona umetničkih dela. Među ovim eksponatima su i neka od najpoznatijih dela svetske kulture, kao što su Rafaelova Madona, Leonardova Madona s cvetom, El Grekovi Apostoli Petar i Pavle, Rodenova skulptura Večno proleće, dela Rembranta, Sezana, Renoara, Monea, Pikasa, Van Goga... Muzej je 1764. godine osnovala Katarina Velika.



Sankt Petrburg je poznat i po svojim Belim noćima.


Zahvaljujući hladnoj klimi, u Sankt Peterburgu zimi možemo naći specifične restorane-bašte sa stolovima od leda.


Svi koji uživaju u putovanjima moraju da pronađu vreme da posete ovaj velelepni grad prepun zanimljivih mesta, na čijem svakom ćošku se može osetiti dah prošlih vremena.

Moskva










Moskva je prestonica Rusije i, ujedno, njen najveći grad. Nalazi se na reci Moskvi i zauzima površinu od 1097,12 km2. Prema poslednjem popisu stanovništva u Moskvi živi oko 11.280.000 stanovnika, što je čini najnaseljenijim gradom u Evropi. Za Moskvu kažu da se svaki dan u njoj nađe preko 20 miliona ljudi, više od 50 % su stanovnici, a ostali su gosti ruske prestonice (poslovni ljudi i turisti). Ono što će zasigurno zanimati ljubitelje shopping-a je to da je Moskva veliki ekonomski i trgovački centar. Ali pre nego što se prepustite čarima kupovine, treba da znate da je Moskva već dve godine za redom najskuplji grad na svetu. Ono što vam savetujemo pod obavezno da uradite ukoliko se nađete u ovom prelepom gradu je: Obilazak Kremlja (grada u gradu, jezgra Moskve), razgledanje Crvenog trga i njegovih znamenitosti, šetnju Arbatom, najvećom pešačkom zonom u Moskvi, nastavak šetnje uz reku Prospektom i poseta Hramu Hrista Spasitelja (najvećem pravoslavnom hramu na svetu)


Kratki istorijat grada

Moskva je prvi put pomenuta pre 861 godine (4. april 1147. godine) i od tada se računa njena istorija kao grada. Naravno to je bio grad po tadašnjim merilima, tj. utvrđeno naselje. Osnivač ovog velikog grada bio je, po predanju, knez Jurij Dolgoruki koji je na jednom brdašcu na kojem se danas nalazi Kremlj podigao prvo malo utvrđenje iz kojeg se kasnije tokom istorije razvio grad. Moskva je mlada prestonica Rusije. Pre nje to su bili velelepni Kijev i Sankt Peterburg.

Znamenitosti Moskve

Crveni trg – mesto koje poseti svaki turista kada dođe u Moskvu. To je mesto na kome se dešavala istorija i to se oseća u vazduhu.

Kremlj – grad dvorac, grad spomenik, veličanstveno svedočanstvo o snazi i moći Ruskog carstva. Ne zna se da li je lepši danju ili noću.



Hram Hrista Spasitelja – za svakog posetioca predstavlja neponovljiv doživljaj. Dok mu se približavate imate utisak da je ste samo na korak od njega, ali nikako da mu se približite. Kada uđete unutra osetite neku svečanu atmosferu i veliku radost.

Stari Arbat – to je ulica u centru Moskve, pešačka zona, koja predstavlja središte kulturnih zbivanja. Ovde se skupljaju mladi i stari muzičari, slikari, akrobate i drugi umetnici iz cele Rusije, a često i iz drugih delova sveta. Svako zauzme svoj deo ulice i izvodi svoj program. Publiku čine mnogobrojni turisti, ali i rođeni Moskovljani.

Na Starom Arbatu se nalaze i mnogobrojni spomenici kao podsećanje na nekadašnje žitelje ili česte posetioce ove ulice. Tu su Bulat Okudžava i Vladimir Visocki, ali i Puškin sa Natalijom Gončarovom.



Zimi na Starom Arbatu posetioci prave mnogobrojne skulpture od snega – desetine Sneška Belića.



Moskovski Metro – nije samo najprihvatljiviji i najbrži način prevoza u današnjoj Moskvi, već i vredan kulturno-istorijski spomenik. Činjenica da je prva linija metroa puštena u rad daleke 1935. godine, kao i da se radi o šumi od oko 250 km šina i preko 150 stanica govori o njegovom značaju i veličini.

S druge strane, mnoge stanice metroa su rađene kao svedočanstvo o kulturi doba u kome su pravljene, pa je put metroom i svojevrsni vremeplov.



Obale reke Moskve – predstavljaju šetalište, pravac saobraćaja, put snabdevanja grada i okosnicu oko koje se sve dešava. Zimi je reka Moskva po nekoliko meseci zaleđena.



Još ponešto: Moskva je grad sa najviše dolarskih milijardera na svetu, u Moskvi možete videti najnovije modele automobila koji se nisu pojavili ni na ulicama zemlje proizvođača, cena kvadratnog metra stambenog prostora vrtoglavo raste i u nekim delovima Moskve je prešla 10.000,00 EUR/m2.....

Barselona








Barselona se nalazi na severoistoku Pirinejskog poluostrva, glavni grad Katalonije. Ima oko četiri miliona stanovnika zajedno sa mnogobrojnim doseljenicima. Nalazi se na obalama Mediterana na nekih 120 kilometara od Pirineja i granice sa Francuskom, u dolini koja je okružena morem na istoku, planinskim vencem Sijera de Koljserola na zapadu, na jugu rekom Ljobregat, a na severu rekom Besos.Prema poslednjem izveštaju španskog Zavoda za statistiku iz 2006. godine, sam grad Barselona broji 1.605.602 stanovnika. Barselona sa okolinom broji 3.161.081 stanovnika i ima površinu od 633 km². Barselona je jedan od glavnih evropskih ekonomskih centara, sa jednom od glavnih mediteranskih luka a aerodrom u Barseloni je drugi po veličini u Španiji. Grad je takođe i bitna turistička destinacija i ima veoma bogato kulturno i istorijsko nasleđe, od kojih se posebno ističu arhitektonska dela Antonija Gaudija i Ljuisa Domeneka i Muntanera od kojih je UNESKO mnog proglasio svetskom baštinom. Barselona je bila domaćin važnim svetskim događajima koji su doprineli tome da postane veoma poznat i posećen grad. Najbitniji su Svetska izložba 1888. i 1929. godine, Letnje olimpijske igre 1992. godine, i Forum Kultura 2004. Barri Gòtic (centar stare Barselone) ima puno kafića i prodavnica. Gràcia-deo grada zanimljiv studentima, intelektualcima i umetncima, takođe i centar boemskog života Barselone. La Pedrera- deo grada izgrađen za poslovne ljude, njihove kuće i kancelarije. Montjuïc je deo grada na kome se nalaze galerije i razna mesta za zabavu i razonodu. Muzej Picasso posvećen je radu ovog poznatog slikara i podeljen je prema fazama u kojima je ovaj umetnik stvarao. Jedno od najprivlačnijih mesta Barselone je šetalište Las Ramblas koje se nalazi između Trga Katalonije, neurološkog centra grada i stare luke. Šetalište je svakodnevno prepuno ljudi sve do kasnih noćnih sati. Novinarnice, prodavnice cveća i ptica, žive ulične skulture, kafiće i restorane, sve to možete naći na ovom šetalištu. Zgrada pod imenom Palata Virejna, svetski poznati teatar Liseu i glavna pijaca Bokerija su od velikog turističkog interesa. Šetalište završava u staroj luci trgom Vrata mira, gdje se nalazi poznata statua Kristofora Kolumba. Zanimljivo je da ruka statue sa ispruženim prstom pokazuje suprotno od američkog kontinenta, usmjerena prema italijanskom gradu Đenovi, koji se smatra njegovim rodnim gradom.Barselona je poznata kao metropola modernizma. Grad u kojem je živeo i radio arhitekta Antoni Gaudi, sadrži i njegova najreprezentativnija dela, koja godišnje privlače milione turista iz celog svijeta. Najpoznatije delo arhitekte i ujedno najposećeniji arhitektonski objekat u Španiji je katedrala Sagrada Familija (Sveta porodica), koja je ostala nezavršena posle njegove smrti i još uvek se gradi. Predviđa se da će biti završena oko 2020 godine. Druga poznata dela arhitekte su kompleks Park Guelj, gde je arhitekta i živeo poslednjih dvadeset godina svoga života, kuća Mila (Casa Milà), poznatija pod imenom Pedrera i kuća Batljo (Casa Batlló). Osim dela arhitekte Gaudija, tu su još i drugi biseri katalonskog modernizma kao što je bolnica San Pau i Palata katalonske muzike, arhitekte Ljuisa Domeneka i Mintanepa. Osim modernizma, možemo sresti i istaknuta dela drugih istorijskih perioda. Iz srednjovekovnog perioda vredno je istaknuti dela gotike, koja su prisutna u starom gradu i po kojima je i cela jedna četvrt dobila ime, Gotički kvart (barrio gótico). Njemu pripadaju katedrala Santa Eulalija, bazilika Santa Marija del Mar (karakteristična po harmoniji i čistoći forme) i crkva Santa Marija del Pi koja se nalazi na istoimenom trgu (Plasa del Pi). Iz savremene arhitekture treba naročito istaknuti nemački paviljon, nemačkog arhitekte i dizajnera Ludviga Misa van der Roea, koji je konstruisan 1929. godine u svrhu internacionalne izložbe, svetskog događaja čiji je domaćin te godine bila Barselona. Tu su još i Zadužbina (fondacija) Miroa i Paviljon Republike (1937) katalonskog arhitekte Đuzepa Luisa Serta i Muzej savremene umetnosti Barselone (skraćeno, MAKBA), američkog arhitekte Ričarda Mejera.

Vatikan




Vatikanski Grad, obično poznat pod nazivom Vatikan (lat. Status Civitatis Vaticanae, it. Stato della Città del Vaticano) je najmanja nezavisna država na svetu i po površini i po stanovništvu. Površina Vatikana je svega 44 hektara. Nekad se naziva i Sveta Stolica, mada Sveta Stolica funkcioniše nezavisno od države kojom upravlja.Vatikan je sedište Pape, poglavara Rimokatoličke crkve, biskupa grada Rima i izbornog monarha Vatikana. Papu na doživotnu funkciju bira skupština kardinala. Tehnički, Papa je apsolutni monarh, što znači da ima potpunu zakonodavnu, izvršnu i sudsku vlast u Vatikanu. On je jedini apsolutni monarh u Evropi.Sadašnji vladar Vatikana je Njegova Svetost Benedikt XVI, rođen kao Jozef Racinger. Država Vatikan je osnovana 1929. Lateranskim ugovorom kao ostatak mnogo veće Papske države (postojala od 756. do 1870).To je enklava okružena gradom Rimom u Italiji. Diplomatske odnose zasniva Sveta stolica, koja upravlja gradom Vatikanom, a ambasade stranih zemalja se nalaze u italijanskom delu grada Rima.Neki posedi Svete stolice su izvan Vatikana, kao papska letnja rezidencija Kastel Gandolfo i neke bazilike. Ovi posedi uživaju eksteritorijalni status poput stranih ambasada u Italiji. Vatikan se nalazi na Vatikanskom brežuljku (mons vaticanus), koji se tako zvao još pre pojave hrišćanstva, i vatikanskih polja severno od brežuljka.Negde oko 890 žitelja Vatikana živi u unutrašnjosti gradskih zidina. Građani Vatikana su uglavnom klerici, visoki službenici, monahinje, kao i Švajcarska garda koja je dobrovoljna vojna organizacija. Tu boravi i oko 3000 stranih radnika, ali oni stanuju izvan Vatikana. Natalitet Vatikana je nepoznat, ali može se pretpostaviti da je neznatan po prirodi monaškog života. Sedam godina proveli su stručnjaci grupe Skrinijum proučavajući originalne zapisnike sa suđenja templarima. Morali su to da rade lampom s UV-zracima jer su ispisane reči vremenom izbledele. Tako je nastala knjiga "Processus contra Templarios" koja nije prva, a neće biti ni poslednja u otkrivanju vatikanskih tajni. Naime, vatikanski arhiv sadrži 85 kilometara polica prepunih dokumenata u kojima je zabeleženo 800 godina istorije, izjavio je Ferdinand Santoro, predsednik Skrinijuma. Najstariji je iz 8. veka:Liber Diurnus Romanorum Pontificium je traktat o načinu rada papske kancelarije. Iz tog doba potiču i najstarija mongolska dokumenta, jer u arhivi ima mnogo inostranih spisa. Trenutno se radi na otkrivanju reformističkih ideja pape Rodriga Bordžije (Aleksandra VI, 1431-1503): da je uspeo u svojoj nameri, verovatno bi Martin Luter bio sprečen da izvede protestantski prevrat i ocepljenje dela crkve.

DUBAI





Emirati se nalaze u jugoistočnom delu Arabijskog poluostrva. Država je na severu ograničena Persijskim zalivom, na zapadu i jugu se graniči sa Saudijskom Arabijom dok se na istoku graniči sa Omanom i Omanskim zalivom. Površina UAE sa svim ostrvima iznosi 83 600 km2. Obalska linija prelazi dužinu od 1318 km duž Persijkog zaliva i zaliva Omana i ispresecana je brojnim ostrvima koralnog sastava.

S obzirom da se država nalazi na samoj obali, okrenuta ka Persijskom zalivu ona ima povoljan saobraćajni položaj. Taj povoljan položaj se uglavnom ogleda u pomorskom saobraćaju preko kojeg je veoma lako doći do najatraktivnijih destinacija koje ova zemlja može da ponudi. Najznačajnije luke, koje su inače mnogobrojne, se nalaze u Dubaiju od kojih je luka Mina Džabal Ali jedna od najvećih dubokovodnih veštačkih luka na svetu. Ujedinjeni Arapski Emirati su brzo razvili i visoko efikasnu saobraćajnu infrastrukturu. Sa ukupnom dužinom puteva od 1088 km, moderni autoputevi povezuju sve emirate u jednu celinu, a takođe povezuju ovu državu sa Omanom i Saudijskom Arabijom. Automobili su najviše korišćeno prevozno sredstvo zbog pomenutog dobro razvijenog saobraćaja i zbog niske cene sirove nafte. Internacionalni aerodrom u Dubaiju je najveći aerodrom u UAE od šest takvih aerodroma.

Svi aredromi raspolažu sa flotama od više stotina aviona a najveća i najrazvijenija aviokompanija u zemlji je „Emirates Airlines “ koja za godinu dana preveze više miliona putnika.
Najbolje vreme za posetu Dubaiju i Emiratima je između novembra i aprila jer su leta ovde nesnosna.Većina površine Ujedinjenih Arapskih Emirata je pustinja bez vegetacije. Najviši vrh Emirata je Džabal Jibir na visini od 1527 m.
Klima u Ujedinjenim Arapskim Emiratima prouzrokuje veoma toplo i vlažno vreme za vreme leta sa unutrašnjim temperaturama koje dostižu čak i 49°C. Zimi su pak temperature relativno niske za ovo područje i kreću se između 20°C i 35°C. Padavine su nepostojane. Visina godišnjih padavina se kreće od 43 mm u Abu Dabiju do 130 mm u Ras Al Khaimah sa velikim varijacijama svake godine. Peščane oluje se često pojavljuju izazvane vetrovima Šimal (dolazi sa severa ili zapada) i Kamsin (dolazi sa juga, leti).
U Ujedinjenim Arapskim Emiratima ne postoje rečni tokovi i jezera. Podzemna voda se može naći u nekoliko pustinjskih oaza kao što su Al Ayn i Liwa. Cisternama se voda crpi iz ovih prirodnih akvifera za potrebe navodnjavanja useva i snabdevanja pijaćom vodom. Duž zaravni obale Persijskog zaliva postoje nekoliko pumpi koje crpe vodu zbog čega se nivo vode u toj oblasti snizio što povećava salinitet iscrpljene vode. Zapadno od mladih palminih šuma ostrva na kome se nalazi Abu Dhabi ne postoje kultivisane oblasti. Desalinizacione fabrike okeanske vode koje smanjuju nivo saliniteta u morskoj vodi i tako stvaraju pijaću vodu su glavni izvor vode za piće.
Zemljište Ujedinjenih Arapskih Emirata je skoro potpuno peskovito što ograničava dijapazon biljaka koje tu mogu da rastu i da se razvijaju. Palme i akacije prirodno rastu u oazama i duž obalske linije dok u pustinjskom delu preživljava samo otporna žbunovita vegetacija i postojane vrste trava. Navodnjavanje oko značajnijih oaza i gradova potpomaže rast drveća eukaliptusa, dekorativnih biljaka kao što je buganvilea (vrsta cveća) i voća i povrća. Emirat Al Fujairah koristi navodnjavanje sa planine Al Džabar al Ahdar i proizvodi znatne količine povrća, jagoda i reprezentativni proizvod ove zemlje, plod (orah) od palme Phoenix dactylifera koji se izvozi.

Pored domaćih životinja kao što su kamila, ovca i neke vste stoke, u Emiratima postoje i brojne vrste ptica uključujući i sokolove koji su dresirani za lov.



Valuta je dirham, koji je sačinjen od 100 fila. Vrednost dirhama vezana je za dolar i uvek iznosi 3,675. Pošto je grad veoma razuđen, biće vam neophodan prevoz. Možete se odlučiti za taksi, koji nije skup, ali možete iznajmiti auto (preporučujem). Da bi ste dobili kola u najam, potrebno je da pokažete pasoš, dve fotografije i internacionalnu vozačku dozvolu, na osnovu čega se izdaje privremena dozvola za vožnju po Emiratima. Za električne aprate potreban vam je adapter. Dubai je u vremenskoj zoni koja je 3 sata ispred našeg vremena. Dakle, kada je kod nas ponoć, kod njih je 3 ujutro. Galon vode košta 1,60 dirhama a galon benzina 1,30 dirhama


Istorija

Dubai je naseljen nešto kasnije, početkom 19 veka. Naime, oko 800 pripadnika Bani Yas plemena, predvođeni porodicom Maktoum, beduini iz pustinje koji su došli na obalu Persijskog zaliva, nastanilo se 1883.godine i tu u arapskom zalivu napravili jedno malo selo. Kako je zaliv bio prirodna luka, narod se pre ekonomskog buma bavio nešto malo ribolovom, nešto malo trgovinom starim tradicionalnim brodovima koji se i dan danas mogu naći u luki Dubai, tipa, drvenjak malo veći, izlizan od vremena, tipični brodići koje oni nazivaju "Dol" i kojima su nekada išli sa obale na obalu trgujući.

Dubai je takođe postao poznat po lovu na bisere. Naime narod koji se tu doselio i živeo vrlo skromno, bez nekih velikih ambicija u životu, bavili su se i lovom na biserne školjke. S' obzirom da je more jako toplo, te je takva temperatura vode pogodovala razvoju korala i bisernih školjki, otuda su još od davnina biseri vađeni iz Persijksog zaliva. To su uglavnom radili u Iranu, dok je narod koji je živeo na teritoriji današnjih Emirata uglavnom bežao od mora koje ih nije toliko zanimalo, jer su oni živeli u pustinji, u malim oazama i kontrolisali su karavanske puteve, to je bilo s'početka njihovo glavno zanimanje i glavni izvor prihoda. Oni su karavanima prodavali vodu, trgovali za neku drugu robu kako bi zadovoljili svoje skromne životne potrebe. Tek kada su se naselili uz obalu, počeli su i oni da eksploatišu iz mora biserne školjke, i krenuli su da prodaju bisere , ne samo Iranu, već i širom Bliskog istoka. Najčešće su vladarske porodice tih zemalja bile opčinjene lepotom tih bisera iz Persijskog zaliva, i zanimljiv podatak je da i dan danas u zemljama Bliskog itoka možete videti u svim carskim trezorima, recimo u Teheranu, sve one svečane odežde koje se koriste za dvorska venčavanja i krunisanja ukrašene su upravo tim biserima. Biseri su imali naravno visoku reputaciju i cenu, međutim posle rata između Iraka i Irana u tim nesrećnim okršajima u more se izlilo preko 200 000 tona nafte, koja je zagadila najplodonosniji deo Persijskog zaliva, tako da su danas prirodni biseri velika retkost, a sa druge strane pak japanska industrija veštačkom proizvodnjom bisera učinila je svoje. Tako da je vremenom narod napustio tu delatnost, koja je navodno veoma naporna jer su ljudi ronili bez neke savremene opreme, već sa vrlo primitivnim maskama koje su pravili od oklopa kornjače.

Ljudi koji su se tu doselili, prva vladarska porodica Maktoum, vladar te porodice rešio je da napravi takav ugovor kojim bi dao odlične trgovačke povlastice Dubaiju. Time je privukao i dobar deo trgovaca iz susednog Emirata Sharje koji su se tu doselili iz Indije i Irana. Naime, oslobodio je poreza robu koja je dolazila u Dubai, i praktično još u 19.veku napravio je ono što se danas naziva "free-shop-om". Time je zacrtao put razvoja grada, u koji počinju masovno da dolaze trgovci sa svih strana, Dubai tada počinje polako da se širi i bogati, svima je to odgovaralo, krenuo je i priliv švercovane robe sa svih strana, od Indije pa preko Bliskog istoka, i roba koja je otuda pristizala nije imala nikakve poreske takse, tako da se u Dubaiju ta roba preprodavala dalje, svi su bili zadovoljni, znači radilo se po nekoj vrsti sistema švajcarskih banaka. Do početka 20. veka Dubai postaje važna luka, a pijaca na kojoj se prodavala najrazličitija roba postaje najveća u tom delu sveta. Već 1930. godine Dubai ima skoro 20 000 stanovnika, od kojih oko 5 000 čine doseljenici. Mnogo kasnije pronađena je nafta, i praktično u Emiratima prvi put nafta je počela da kaplje 1958.godine. Britanci su došli, i prva naftna polja otkrili u okolini Emirata Abu Dhabi, međutim , počele su i opsesije naftom i u ostalim Emiratima. Godine 1968. počinje već eksploatacija nafte, i kada su Britanci došli do kraja istraživanja usledili su i sjajni rezultati od strane domaćeg stanovništva, ispostavilo se da bi naftom vrlo brzo mogli da prosperiraju. Nakon uspešnih dogovora među Emiratima, praktično Britanci su ih organizovali i uveli u posao sa naftom, sav prihod od nafte nije iskorišćen za bogaćenje vladajuće porodice, već za izgradnju infrastrukture. Tako šeik Rašid počinje da gradi škole, bolnice, puteve, aerodrome... Osnovna formula bila je izgraditi dobru infrastrukturu, stvoriti povoljnu sredinu za doseljenike, ukinuti porez i smanjiti carinske namete. Zahvaljujući tome, Dubai postaje jedan od najvažnijih Emirata i gradova u regionu. Dubai postaje deo Ujedinjenih Arapskih Emirata 1971. godine kada su se Dubai, Abu Dhabi, Ajman, Umm Al Quwain, Fujairah, Al Sharjah i Ras Al Khaimah ujedinili i oformili zajedničku državu.

Praktično svaki od ovih Emirata ima svoju poglavarsku porodicu, i poglavar vladarske kuće naziva se "emir", to je arapska titula koja ima istu važnost kao i titula "princa" u Evropi. Znači, "emir" je vladar, a "šeik" je muška glava koja pripada kraljevskoj porodici. Dakle, važi pravilo da samo oni koji pripadaju vladarima Emirata imaju titulu "šeika". Tako, u slučaju da naletite na nekog i on vam se predstavi kao "šeik" onda će te znati sa kim imate posla. Ostalo stanovništvo nema nikakve važne titule, ali su zato vladarske porodice ogromne, tako na primer, vladarska kuća u Abu Dhabiju broji do 3000 bliskih rođaka.

Prvi predsednik Emirata bio je šeik Zayed, koji je na ovoj funkiji bio do novembra 2004. kada je preminuo. Sada ga je na toj poziciji nasledio njegov sin. Inače, šeik Zayed je decenijama obožavan od strane svojih sunarodnika jer je sigurnom rukom i mudrim odlukama zemlju vodio u prosperitet. Pod njegovim vođstvom, Emirati su postali jedna od najbolatijih zemalja na svetu, sa godišnjim dohotkom po glavi stanovnika od 18 000 dolara. Ipak, pravi razvoj nastupa krajem 80-ih i početkom 90-ih kada je odlučeno da se Dubai pozicionira kao turistička destinacija. Zahvaljujuci velikom ekonomskom bumu, ta mala i mlada država duž Persijskog zaliva, izazvala je veliko interesovanje i posetu turista sa svih strana sveta. Zahvaljujući bogatim naftnim poljima, koja su donela ogroman kapital u malu, pustinjsku, feudalnu državu i stvorila od nje jednu od najbogatijih država na svetu. Taj raskoš i sjaj, veliko bogatstvo koje se slilo ovde u rekordnom roku, u periodu od nekih tridesetak godina, najbolje se može videti upravo u Dubaiju.Investicije u ovu granu višestruko su se isplatile, pa danas ovu malu zemlju godišnje poseti oko 3 miliona turista.

Kraków (Polish pronunciation: [ˈkrakuf] ( listen)), also spelled Krakow or Cracow (English: /ˈkrækaʊ/ ( listen)), is the second largest and one of the oldest cities in Poland. Its historic centre was inscribed on the list of World Heritage Sites as the first of its kind in Poland.[1] Situated on the Vistula River (Polish: Wisła) in the Lesser Poland region, the city dates back to the 7th century.[2] Kraków has traditionally been one of the leading centres of Polish academic, cultural and artistic life and is one of Poland's most important economic centres. It was the capital of Poland from 1038 to 1596; the capital of the Grand Duchy of Kraków from 1846 to 1918; and the capital of Kraków Voivodeship from the 14th century to 1999. It is now the capital of the Lesser Poland Voivodeship.
The city has grown from a Stone Age settlement to Poland's second most important city. It began as a hamlet on Wawel Hill and was already being reported as a busy trading center of Slavonic Europe in 965.[3] With the establishment of new universities and cultural venues at the emergence of the Second Polish Republic and throughout the 20th century, Kraków reaffirmed its role as a major national academic and artistic center.
After the invasion of Poland by Nazi Germany at the start of World War II, Kraków was turned into the capital of Germany's General Government. The Jewish population of the city was moved into a walled zone known as the Kraków Ghetto, from which they were sent to extermination camps such as Auschwitz and the concentration camp at Płaszów.
In 1978—the same year UNESCO placed Kraków on the list of World Heritage Sites—Karol Wojtyła, archbishop of Kraków, was elevated to the papacy as Pope John Paul II, the first non-Italian pope in 455 years and the first ever Slavic pope.[4]