Stefan Radoslav

Stefan Radoslav (oko 1192 - nakon 1235) poznatiji kao kralj Radoslav je bio kralj Srbije između 1228 i 1234. godine.

Radoslav je bio najstariji sin Stefana Prvovenčanog iz njegovog prvog braka s Evdokijom Anđel koja je bila kćer vizantijskog cara Aleksija III. Među historičarima postoji veliko neslaganje da li je on bio jedino muško dete ili ne iz tog nesretnog braka koji završava protjerivanjem Evdokije zbog preljubništva. Bez obzira na razloge do rastave među njegovim roditeljima dolazi u doba Ugarske svađe s Srbijom oko Zahumlja koja će rezultirati i kratkotrajnom Ugarskom okupacijom i postavljanjem Vukana Nemanjića za velikog župana Srbije.

Povratkom na vlast Stefana Prvovenčanog 1204. godine Srbija dobiva i kontrolu nad Zahumljem gdje je Radoslav postavljen za vladara. Direktni rat između Srbije i Ugarske je bio završio, ali celi ostatak očeve vladavine se nastavlja onaj za Zahumlje koji su srpske snage polako, ali sigurno gubile. Niti krunidba Stefana Prvovenčanog za kralja 1218. godine to neće promeniti, a sada već visoke godine novookrunjenog kralja su značile da je on sve manje mogao efektivno upravljati svojom državom. Rezultat toga je bila njegova odluka da Radoslavu kao svom prestolonasljedniku daruje na upravljanje i Zetu to jest današnje Crnu Goru. Radoslav će tamo biti guverner između 1222 i 1228 godine kada Stefan Prvovenčani abdicira u njegovu korist.

U trenucima pripreme za preuzimanje vlasti na istočnom Balkanu je izgledalo da će Solunsko Carstvo obnoviti Vizantiju tako da se u dogovoru s Stefanom Prvovenčanim Radoslav 1219. godine ženi za Anu Duka kćer solunskog cara Teodora. U prve dvije godine Radoslavove vladavine ta odluka se činila ispravno sve do katastrofalnog Teodorovog poraza u bitci protiv Bugara 1230. godine. Sve do ovog događaja srpki velikaši nisu se protivili Radislavovoj vladavini, njegovom braku bez dece, njegovom porodičnom poreklu (majka i žena su mu grčke princeze), njegovom preteranom prihvaćanju vizantske kulture, ali nakon tog događaja stvari se menjaju, a Radoslav na svoju žalost ostaje veran grčkom savezu tako da su sačuvani dokumenti u kojima se on ne potpisuje kao Radoslav Nemanjić nego Radoslav Duka.

Do otvorene pobune i građanskog rata dolazi na jesen 1233. godine kada se srpski velikaši otvoreno bune i uz bugarsku pomoć pobjeđuju Radoslava čiji zadnji sačuvani kraljevski dokument je od 4.2. 1234. godine. U građanskom ratu na kraju pobeđuje Radoslavov brat Stefan Vladislav koji je prije početka neprijateljstva bio oženio kćer bugarskog cara kako bi dobio njihovu pomoć.

Nakon poraza u ratu Radoslav beži u Dubrovnik, ali izgleda da 1235. godine dobiva garancije od brata pa on i Ana Duka se povlače u manastir na području tadašnje Kraljevine Srbije. Mesto i datum Radoslavove smrti su nepoznati.
Bez obzira što u historijskim dokumentima postoji spominjanje novaca Stefana Prvovenčanog iz 1214. godine za srpsku historiju Radoslav je važan kao prvi srpski kralj koji je kovao sopstveni novac.

[You must be registered and logged in to see this link.]