Mikrorganizmi su posledica, a ne uzrok bolesti

Ovo je deo teksta koji govori da se Luj Paster zeznuo sa njegovom teorijom koja tvrdi da:
Tako se danas u svim medicinskim udžbenicima kaže da najveći broj bolesti u ljudskom organizmu (kao i kod životinja i biljaka) nastaje delovanjem mikroorganizama (virusa, bakterija, gljivica) koje iz spoljašnje sredine ulaze u tkivo i zagade ga. To izazove reakciju imunog sistema i upale. Daljim razmnožavanjem mikrooganizama u tkivima mogu nastati teške degenerativne promene.
Paster je tvrdio da u zavisnosti od vrste mikroba zavisi koja će se bolest u organizmu razviti.
Tako su Paster i Koh postavili temelje monomorfizma, a savremena medicinska nauka je napravila čitavu paletu antibiotika za određene patogene klice.
Zahvaljujući "genijalnoj" praksi jednog nadri lekara koji se vešto, putem jednog falsifikata, dočepao članstva u engleskom Kraljevskom lekarskom društvu i diplome lekara, Edvardu Dženeru, došlo se na ideju da se virusima stane na put vakcinacijom tj. aktiviranjem imunog sistema pre nego što virus dospe u organizam. Farmaceutska industrija je bila oduševljena idejom i napravljene su vakcine (sa umrtvljenim virusima) za sve poznate bolesti. Do 1950. praktično su svi poznati virusi stavljeni pod kontrolu, a stotine miliona ljudi je vakcinisano. Sa jedne strane stvoren je profitabilan biznis sa vakcinama , a sa druge u "civilizovanom društvu" više nema tuberkuloze, dečije paralize, kolere, difterije, velikih boginja, bubonske kuge itd.


Po Bešamovoj teoriji protiti (somatide, mikrozime) se u zavisnosti koliko je organizam toksikovan zbog kiselosti sredine okupljaju zakačinju međusobno i počinju kao virusi, bakterije ili gljivice da po potrebi čiste okolinu, odnosno kiseli medijum.
Kako razvijaju svoje posebne forme - viruse, bakterije one vrše sopstveni metabolizam i počinju tako da stvaraju i produkte metabolizma - kiseline, koje su štetne za okolinu i lokalne telesne tečnosti. Ove toksični otpadni produkti uzrok su zapaljenja i podržavaju dalji rast ovih mikroorganizama odnosno njihovo razmnožavanje stvarajući za njih pogodnu sredinu. Tako nije mikroorganizam to što nas čini bolesnim već produkti njegovog metabolizma. Na određenom stadijumu njihov razvoj je potpuno patogen (izaziva bolest) i parazitski.
Tako su mikrorganizmi posledica, a ne uzrok bolesti.

Američki naučnik i istraživač Džord Merkl, fizičar, bavio se načinom funkcionisanja same čestice života, koju je Bešam nazvao protit. Merkla porede sa Nikolom Teslom jer je iza sebe ostavio preko sto originalnih patenata. I način razmišljanja mu je bio originalan. Nastanak života on je obradio u svojoj knjizi "Genesis II".
Prema Merklu protiti su "sastavljeni od sićušnih kristala ATP (adenozintrifosfata), piramidalnog su oblika, i to je hemijsko gorivo koje pokreće naše telo i ono se stvara u ćelijskim mitohondrimjama odnosno ćelijskim baterijama. Kada se mišići pokreću oni sagorevaju ATP i to je energija molekula u telu. To je i ćelijska energija.
"Ovi kristali su ono što je kao ikra izbačeno u okean svih svetova, to su fizički elementi koji imaju zadatak da transdukuju energiju nazvanu Život od beskonačnog skalarnog potencijala vakuma ovde u trodimenzionalan fizički svet gde se one pojavljuju kao čestice i zauvek kreću u beskonačnom izvoru novih protita (mikrozima)". I tako održavaju život.

Ako je ovo i delimicno tacno, dobro smo i prosli od strane medicine.